LCG006.2Buëcherbrand, zwàite Tàil:
Myr hànd t'Lydja vor em Yschlaaffe in irem Bétt verlaa, wo si sych frèuhget, eub 's scho im Strigel mit de–r Éhé gghaperet héig, doo wo de Kourt de Rouëff a t'Ouniversitèèt Leinenfourt aaggnaa hàt. Wyter tànkt si:
"Aber daa isch àifach uber myn Chopf ewègg pstimt worde. De Kourt hàt scho ggmèrkt, wië oungèrn ych daas mitmache, daas verstimt en. I dèm Momànt isch ihmm syni Voorlàsig 's Wichtigscht, fur dië opferet er syni Nàcht. Schliëssli mach' er daas fur p'Familje, aw fur mych. Aber was daas ales fur mych wurkli béduutet, daas hàt er nië verstande. Wië–n en stouhre Tirigànt. Doo isch euppis pbroche zwusche–n euïs zwài. – Aber àigetli scho fruëner. – Sys hyn ound hèèr vom Strigel nach Làinefourt hàt ja de Chilepflààg aw nume pbasst, ound syni théoloogische Stouhdje hànd en sowisoo vill z'féscht versouhmt fur sys Pfaramt i de Ggmàind. Àinersyts hoff ych ouf es rouïgers Làbe, wànn er an Oort ound Stéll schafft ound làbt, ound de Kourt rédt mer zouë, ych fuulti mi–ch i me pbildete Miljeu bésser als ounder Aarbàiter. Er màint 's gouët, aber es Bitzli Verachtig gspuur i scho deby, mindischtens e Dischtanz zwusche–n euïs bàide. Er hàt ja aw neud Ouràcht, aber i déne–n acht Jaare simer vili Luut doch vertrowt worde–n i dèm Strigel. Ound dànn mèrk i natuurli scho, wië schwirig fur g'Chind en Wàchsel is Tuutsch ouse wirt. 'S Rouhtli isch doo éérscht druu, de Maartyn sàchsi ound de Johanes sibni, ound 's Aneli … nài, ych bi doo ja na schwanger gsy mit em Aneli. Vo myr ouhs hétt me na so gèèrn cheune blybe–n im Strigel, aw wànn déét sicher neud ales idéal gsy isch. Zoum Gluck cha–n i 's douresétze, das mer zytig ouf de Schouëlaafang zugled. De Hansli chounnt ja i dië Éérscht ound mouës sowisoo mit Hoochtuutsch aafange, de Tyni chounnt in Chindergaarte, daa léért er dië neuï Spraach à grad. Grooss mit Gspèuhnli béfrundet sind s' ja doo nanig, ound 's Rouhtli mit syne–n éérscht zwài hanget na ganz a myr. Wàg de Spraach mach i mer neud grooss Gédanke. Ych bi ja im Wàltsche bilingue ouhfggwachse. Dehài hà mer zurcheret, i de Schouël Franzeusisch ggrédt, ound ych nimm aa, im Tuutsche rédi me–n àinewààg Schrifttuutsch. Alerdings bi–n i dànn paff, wo–n i de Gépàcktrààger am Baanhoof kàn Bitz verstaa. "Daa réded s' ja Platt !" verschrick i. Alerdings mèrk i dànn gly, das méé oder wéniger blos Luut vom Land oder ous Aarbàiterquartiëre na Platt cheund, ound praktisch ali sofort ouf Schrifttuutsch oumstéled, so bald s' mèrked, me séig freumd. Àinzig i de Schouël réded g'Chind ounder sych Platt, ound euïsi zwéé Bouëbe cheumed mit irem Aargawere neud gouët aa. I dèm Alter isch daas zwaar na intràssant, ound si lééred ja rasch. Das mer also ouf Schouëlaafang hy zugled, bringt's mit sych, das i na in Erwaartig bi mit em Aneli. Daa isch e Fraw halt àifach trààg, me mag neud ràcht, es gaat ales so langsam, grad aw 's Tànke, ound deby mouës doch daas Zugle–n organisiërt sy, deby git's doch soo màngs zoum Uberlégge. Ound daas mit eme Maa, wo–n a syni Voorlàsige tànkt, a syni Politik, a syni Ouhfgaab zoum neud sàge, Bérouëffig ound Sàndig. Bi–n alem Verstàndtnis, bi–n aler Béwounderig bin i màngmaal scho séér enttuuscht, séér elàige–n ound séér pitter. Ooni Bèrta wèèrs na vill schlimer ousechoo. Aber mer hànd s' uberstande. Nou isch waarschynli de Kourt grad so séér vo myr enttuuscht, wië–n ych vo–n ihmm. Wië–n i me–n Orchéschter mit verstimmte–n Inschtroumànte, oder wo me sych uber 's Tàmpo neud cha–n àinige." Allerhand Bilder ous dère Zyt i Leinenfurth ziënd na vor Lydias Awge verby, wèrded ountuutli wië hinder me Nàbel ound konfouhs, bis de Schlaaff 's Réschim ubernimmt.
Am Morge vo dèm Samschtig staat ire–n Entschlouss féscht. Wànn ales e soo ggréglet wirt, wië's ouhsgséét, isch si entschlosse, sy lèus sych doch schàide. Blos sàit si de Chind na nuut. Ire Maa hàt nàmli im Momànt anders im Chopf. Fur de Profàsser Chrafft isch dië Buëcherverbrànig e hàikli Ouseforderig. Fur syni Plattform entwirft er zoum Théémaa "Pfingschtwounder" en Artikel uber em Gàischt syni Béduutig, syni Chraft ound syni Fréihàit. Am liëbschte wuur er graad ouse schrybe, was er tànkt. Er wàiss aber, wië gfèuhrli daas im Momànt isch; er wàiss ja, wië dië Awtoore vo verbrànnte Buëcher jétz plaaget wèrded. Waas nutzti 's, wàn er fourt muësst ous em Tuutsche ? So gouët er cha, béschrànkt er sych ouf dië théoloogischi Béduutig vom Gàischt. Imerhy, es Zitat vom Gerhart Hauptmann, dèm Schriftstéler, wo wàg syner Tuutschnazjonaale Haltig wàret em Wàlt-chriëg als veulkische Dichter anerchànnt wirt, daas bringt er scho na ine: "Die Kultur der Mensch-heit besitzt nichts Ehrwürdigeres als das Buch, nichts Wunderbareres und nichts, das wichtiger wäre." De Kourt hofft, das dië wo wànd, scho mèrked, oum waas 's gaat.
Wàret de Kourt a sym Artikel stoudiërt ound mit de Vonnaa druber rédt, isch fur t'Lydia ires Trio àini vo déne scheuhne–n Insle–n in irem grawe–n Alltaag. Es isch en Glucksfall gsy, das t'Rosyna Jéschék ouf de Souëchi nach ere Pianischtin a sy gglangt isch, wo–n ires Klaviërtrio zàme mit em Jonas Louxembourg verwàist gsy isch. De Jonas, dèè stràbsamé joungé Mousiker, hàt vor wénige Wouche Noote fur daas Schoubèrt Trio mitpraacht ound sider bégàischteret mit de bééde Daame draa gschaffet. Alerdings, aw ouf daas erfullend Mousiziëre fallt en Schatte, es Écho vo déne Buëcherverbrànige. T'Rosyna prichtet an àim vo déne–n Èuhbige uber en modèrne Kounschtmaaler, àin ous de Schwyz, wo z'Munche grooss worde–n isch. Sy kànnt nametli dèm syni Fraw, e Pjanischtin; mit dère hàt si scho Kammermousyk ggmacht gghaa. Ubrigens spili dèè Maaler sàlber Gyge, wië–n àine vom Prouëff. Dèè hàt a de Kounschtgwèrbschouël z'Déssaw mit vill Erfolg ounderrichtet, isch aber aapbeuhblet worde wàg syne neuïaartige–n ound schwèèr verstàndtliche Wèrch, ubrigens vole Poésy. T'Naazirégiërig schluusst daas Inschtitout als sogénannt entaartet. Zoum dèè Maaler ous de Schousslinje nèè hàt en de Tiràkter vo de Dusseldoorffer Akadémy vor zwài Jaare zu sych gholt. Dèè Soumer jétz, nach em Ounderrichte zrougg i Déssaw, findt de Maaler syni Luut vergélschteret ound dehàime–n àin Dourenand. Naazi hànd sys Houhs doursouëcht gghaa, ales de Bock gstéllt ound hànd dréi Cheurb vole Briëf, Notize–n ound wytere Schrifte konfisziërt. Ouf daas hy verlaat èr mit Fraw ound Chind daas Rych, verzichtet ouf syni Stéll i Dusseldoorff ound wott i Bèrn neuï aafange.
Neud lang drouhf trifft aw t'Lydia ound ires Trio en Schlaag. Hèèrzli wië–n imer bégruëssed sych dië zwoo Mousikerine, ound doch isch de Lydia, 's wèèr euppis neud wië imer. De Jonas, er cha doch souscht neud ggnouëg mousiziëre, hut hockt er wië laam a sym Tschélo ound git dèèwààg lyslig ound àiteuhnig Lydia's Grouëz zrougg, das si verschrickt uber syn nidergschlagni Myne. Na vor si e Bémèrkig mache cha, sàit er, allwààg séig hut àini vo–n létschte ggmàinsame Proobe. Aw èr hàt sych entschlosse, daas Rych z'verlaa. Nach alem, wo–n i de Létschti passiërt isch, wèrdis fur ihnn z'gfèuhrli–ch ounder em Hinkel. Jétz hétt er pleutzli muëse–n im Orchéschter en Aarjer-naawys bringe, aber dànn séig er vo Buro zou Buro verwise worde, ooni jéé en posityve Pschàid. Ubrigens wèrdi 's àim tuutli ggnouëg ounder t'Nase ggribe. Uberaal efàng séig aaggschribe: "Joud-en unerwünscht." Neud emaal ouf en euffentliche Bank tèurffid s' hèresitze, i vili Làde–n ound Wirtschafte tèurffid s' neud ine–n oder wèrdid neud bédiënt. Èr waarti blos ouf 's Vysoum. Ouf dèè Pschàid hy cha me neud àifach aafèè mousiziëre, es wirt na vill pbrichtet uber anderi Orchéschter-mitglider mit èènliche Bédànke–n ound Apsichte, aw souscht Békannti finded's nume zoum zouë-louëge, wië sych dië Naazi bràitmached. Àntli làit me de Schoubèrt ouf t'Nootepoult, t'Lydia git's „A“ ound t'Sàite wèrded gstimmt, neud ooni niderggschlageni Komàntaar ound Béfurchtige; àntli louëgt me sych aa zoum Zàiche; de Schoubèrt ubernimmt. Aber scho nach es paar Zyle hèurt de Tschélischt ouhf, èr cheuni dië trouhrig–scheuhn Mélody neud spile–n i sym ouhfggwuëlte Zouë-stand. Drouhf gaat er zou sy–re Mappe, nimmt Nooteblétter ouse: er héig daa e Kantaate fur es Klaviërtrio arangschiërt; Bachwèrchverzàichnis 126: „Sturzet zu Boden schwulstige Stolze“ eub dië Daame yverstande wèèred, daas doureznèè. Fur t'Ouhffuërig vom Schoubèrt wèèr èr àinewààg nume-n oume. Me louëgt i dië Noote, es gséét machbaar ouhs. Nach es paar Tàkt, jé fur sych probiërt, nickt me sych zouë, ound mit oumpbràmster Woucht teuhnt em Bach syni bloutti Wouët dour t'Wonig, zoum hèrte Ruttmouss vom Klaviër fangt g'Gyge heuhch oben aa ound fuërt p'Mélody zoum Tschélo, wo si drouhf in Apground béfèurderet. Daas Trio spillt dië Kantaate–n es paar maal doure, es brouhcht fur daas kài Koràktouhre. Dànn erchlèèrt sych de Jonas béfréit, im Momànt cheuni me 's mit em Schoubèrt waage. Es gaat làider nume lang, ound mit déne Trio–Èuhbige–n isch Schlouss. T'Rosyna wuur zwaar aw Sonaate spile, aber àigetli loont si 's neuhd, me hàt doch wéle es Konzèrtli gèè ound au Ouhftritt a Gébourtstààg ound Hoochsige–n ygfàdlet gghaa; dië Luut wànd jétz neud pleutzli–ch es Douo, apgséé vo–n ounbéquèème Fraage, mit waas fur eme Tschélischt me dànn zàmegspannt héig. Nach es paar Proobe so pèr Àxgusi ound ooni Bégàischterig trànned sych dië zwoo Frawe mit em Verspràche, me souëchi eupper fur 's Tschélo.