De Chlapf
„Vor sàmtliche Zyte, vergange fur imer, me cheunnt e kà Zyt jéé
béràchne, will nuut, e kà Spouhr vo me Spuurli en Màntsch jéé cheunnt fasse,
will’s Liëcht vo–n entfèrntischte Stèrne sogar nië kà Bootschaft euïs brèèchti,
élter als t’Trummer vom ggwaltige, wàltallerfullende Chlapf.
En Chlapf git de Léérer em Schuëler, es séig mit Alotria fèrtig,
Es zundet en Founke – en Chlapf, ound vom Tourm blybt nou Ggrumpel ound Àsche,
es chleupft ound dië teuhdli Ragééte zoum Roor ouhs macht Schlouss mit em Làbe,
en Chlapf, ound en mànschliche Kèurper verrysst’s ound ’s nimmt mànge–n is Graab.“
„Waas rédtsch dou vo Ggwalt nou, vo Schlouss ound vo Tood ?
De Chlapf, wo–n am Aafang vo–r Zyt lyt, hàt neuï
’S Wàltall bégrundet mit Soune–n ound Gstirn,
Èrde mit Pflanze–n ound Tiër ound em Màntsch.“
„En Chlapf git de Léérer em Schuëler ound wott, das sy Klass euppis lééri,
en Founke–n – en Chlapf – ound es Groundstouck wirt fréi fur dië neuï Uberbowig,
es chleupft ound t’Ragééte bringt Tood, doch im Làbe nimmt màngs drouhf e Wàndi.
En hàilige Chlapf, mych verryssts als en Héld fur de Fride–n ound t’Fréihàit.
Mys Blouët dungt dië héiligi Èrde vo–n Aaane fur dië wo na cheumed,
dour t’Roor vo de Gschutz fluusst Wasser ouf ’s Fàld, dour de Ggwéérlawff in Broune,
ound Mandelbeuïm bluënd ound es ryffed Orangsche–n, Olyve–n, all Sorte,
ound fréi vo Schiggaane freuït sych dànn am Wachstoum de fridliché Pouhr.“
„Dou, wo dys Land mit em Graab wottsch go touhsche,
hàsch sicher doch Chraft fur vill Béssers.
Findtsch dànn kàn Oort ouf de Wàlt, wo t’ chasch wurke,
Dyr ound dym Land z’liëb im Fride fur p’Fréihàit ?“
„Nimmt dys Land mych ouhf ? ’S démokraatisch Amèrika ? Sawdiarabië ?
Niëne–n isch euïseràis willkoumm, es séig dànn als ràchtloosi Sklaave.
De Tood isch mer grad so willkoumm ouf mym Bode–n, em ggèrbte als i–r Freumdi,
wànn i myn Hass deby apchuële laa mit em teuhdliche Chlapf.“
