Turggehàiwéé
De Pjanischt Fazil Say spillt zwoo Mozartsonaate, vom Chopin àini ound zwài Nocturne. Staat im Programm. Aber im Fwajéé git en Aaschlaag z'wusse, de–r Interpréét ség chrank gsy, wéli àinewààg ouhftràtte, ound hébi 's Programm ggànderet. Myr gheuhrid em Mussorgsky syni Bilder–ouhsstélig ound àigeni Komposizjoone vom Fay. Ych bi scho chli enttuuscht, hàts mi doch wounder ggnaa, wië dèè Fazil, wo mit de Patrizja Kopatschinskaja zàme mit rabiaate Rutme stééëndi Ovazjoone ouhsggleuhst hàt, dèè zaart–mélanchoolisché Chopin spili. Bi de Bilderouhsstélig tounkt mych daas Spaziëre zwusche de Bilder ounpschwèèrt, fascht glychgultig. 'S èèrscht Bild erchànn i, de Kobold. Im wytere tounkts mi, ali Bilder stélid pompeuhsi Bowte daar, dèèwààg dreuhned dië schwèère, wouchtige–n Akkeurd zoum Flugel ouhs, zoum stouhne wénig variiërt. Àinzig bi–n àim Bild cheunntid Bibeli ggmàint sy, vilicht aw Chind wo ggvàtterled vor em Louvre. I de Pawse gséé–n i dànn 's trouckte Programm mit déne voorwiëgend séér neuje Àigekomposizjone. Dië éérschti handlet i viër Sàtze vom Gézi Park z'Ischtamboul. De Toumoult uberzuugt mit làbhafte Staccati ound heuhche Teuhne wië Geuïsse–n ound Huule, dezwuschet imer wider en Taktschritt (es Pizzicato ous vo Hand tdàmpfte Sàite). Im zwàite Satz entstaat mit eme gschpàngschtige Zwitschere zwusche lange Pawse–n e béklàmendi Stimig: „Stili ous de Gaaswoulche“. I me Réquiém ouf en teuhdte viërzààjèuhrige Bouëb gheuhr i–ch en Klaagéggsang mit Schréje–n ound Jammer. De létscht Satz vo ”Gézi Park“, ”Hoffnig“, faat mit lysere, ééner singende Teuhne–n aa ound stàigeret sych rapyd ouf es druufachs Fortissimo, wo bi myr als Trotz aachounnt. Fur dië wytere Komposizjoone sàit mer de Titel neud vill, si sind èènli wië daas, wo–n i scho ggheuhrt ha bis ouf de Schlouss: ”Nietzsche / Wagner“, wo p'Party Nietzsche agréssyv, de Satz Wagner romantisch teuhnt. Als Zouëgaabe cheumed dànn glych na zwài Nocturne vom Chopin, fur mych en Hoochggnouss, alerdings schluusst de Fazil Fay dië zwàit mit es paar wouchtige, schwèère–n Akkèurde–n ap. Zoum Schlouss spillt er aw na Mozart, nàmli dèè bi ihmm obligaaté Sonaatesatz ”alla Turca“.
Daas Konzèrt isch es Erlàbnis ggsy fur mych, wo mi neuïme tupft hàt, méé wéder en mousikaalische Ggnouss. 'S Poublikoum applawdiërt bégàischteret dère politische Maniféschtazjon mit ere stàndlige–n Ovazion. En Mousiktheorétiker ound éémaalige Agànt fur Staarinterpréte findt, de Say sétt ouhfhèure mit neud mousikaalische Mittel go Ydrouck mache. En Hèrr, wo z'Ischtamboul mitgmacht hàt go de Gézi–Park ouhfpschluusse, fur das dië jounge Démonschtrante hànd cheune fluchte vor de Polizéi, dèè prichtet, de Fazil Say ryssi 's Poublikoum régelmèuhssig zou Ovazjoone–n ane. Èr héig i Frankrych p'Fassig fur daas Gézi Park Stuck fur Klaviër ound Orchéschter ggheuhrt ound aaschluussend 's Arangschemang fur Klaviër.
Es hàisst, dië sàbe Chind séiged psounders aafélig fur Hàiwéé, wo sych sorged oum ires Hài.
Hàini Habicht.