view · edit · sidebar · upload · print · history

Kapitel 1 Feuïf Fluchtling.

E Grouppe vo Judische Fluchtling verschlaat's is Indische „Kakanaya“; daa cheumed s' im Bouddistische Chlooschter aa ound tràffed en alte Békannte. Dèè git ne–n Ouhskoumft uber g'Gàged. Schliëssli git en ouhralti Fraw, wo dië feuïf Jaar oumenire uberlàbt hàt, en Komàntar.

Mouhse, vertléén mer dys gfluglete Ross fur en Ritt i dië éérschte sibe Jaarzànt vo–n euïsere Zytràchnig ound zou de–n Inder, wo–n ouf de Hugel am Vindhya–Gébirgé, chli nèurdlich vom Stroom Narmaada als Meunch bi de Stouhpa im Chlooschter vo Kakanaya souëched de–r Ouhswààg ous ééwigem Alter, Chranket, ound Tood.

Oum 's Jaar 73 1 vo–n euïser Zytràchnig houmplet e Grouppe vo Fluchtling i apgrissne Ggwànder mit nuut als eme Bundeli ouf em Rougge–n em Nordouhfer naa vo dèm Indisché Stroom Narmaada, touhrschtig ound nèuhchzouë erscheupft vo–n irem schiër ééwige Marsch ap syner Mundig is Arabische Méér. Ouf stawbige Straasse béwéged si sych ouf en Hugel zouë, wo si de–r Aablick vo màchtige Bowte laat hoffe ouf en Platz ounder frundtliche Màntsche, wo s' Rascht ound Laabig als Gaschtràcht vo Frèumde tèurffted ggnuusse. Lang ggnouëg sind s' ràchts vo de bouschige Hugel vor em Vindhya Gébirgé an allerhand troutzïge Bourge verbychoo; ound wo si bim nèuhcher choo ouf em Hugel dië halbrounde Choupple–n erchàned mit ouf em Goupf eme gspàssige Schirmli, daa gschpuured s' t'Erwaartig vo–n ere fridliche Stimig. Trotz stàche–n i de Fuësse ound schwèère Mouskle–n entschluussed s' sych fur de gèèch Wààg dourouhf, ound wo 's obe–n aachoo nàb ere Stàisuule staablybed zoum verschnouhfe, sind s' uberwàltiget vom goldige Luuchte graadouhs ouf em màchtige Toorbow, Spiëgel vo–r Aabigsounn. Eupper entdéckt ouf de Suule nàbedraa en Inschrift, wo niëmer–t ous de Grouppe cha lààse, si isch nàmli wéder ous Griëchische, Reuhmische–n oder Hébrèèische Bouëchstabe, sondern ous freumde–n yggmàisslet. Séig's ous Ggwounder, séig's i de Hoffnig, na es Wyli cheune staa blybe, vor me muës 's Lawffwèrch wider in Gang bringe, rafft si–ch en Pourscht ouhf, wo na chouhm Flouhm ouf de Bagge–n aazàiget, das en Maa ous em wirt, de Hals is Ggnick hindere z'buuge: Zoberscht obe–n ouf dère Suule trooned viër Leuje–n uber em Kapitéll, daas zàigt en Élifant nàbe me Raad. En alte, wurdige Maa mit wyssem Baart ound Schlèuhffelocke dràngt zoum wyter gaa. Verouhs macht en aw scho alte Maa, grooss ound chréftig pbowt mit starche–n Èrm dië éérschte Schritt, de Pourscht nàb de Suule–n ound e chnochigi Fraw mit wysse Haare–n ound séénige–n Èrm stutzed zàme–n es alts, pouggligs Wybli, wo tapfer syni Fuëss fursi loupft. Wo drouhf dië Grouppe mit schuucher Hoffnig nèuhcher ouf daas luuchtige Toor zouë schlaarpet, wèrded iri muëde Blick ggfésslet vo dèm gouët zàà Mééter heuhche Stàibow. Ouf de Vordersyte stutzt jé e starchi viërkantigi Suule dréi waagràchti massyvi Quèèrbalche i glychem Apstand. Dië sind am Àndi apggroundet ound sind i de Mitti vo dréine schmaale Balche gchruuzt. Zoberscht i de Mitti isch euppis wië–n e Chreuhnig. Réliéff ouf de ganze Fassaade sind i viëréggige Fàlder yggmàisslet, es Bilderbouëch wo–n àim ggwoundrig miëch, wèèr paraat zoum béquèèm dië Gschichte–n aalouëge. Dour de–r Ygang vo dèm Toor giëng's zou àim vo déne groosse Chouppelbowte, wo me vo oune hèèr gséé hàt, aber en Màntsch isch niëne–n z'entdécke. Bim wytere Souëche cheumed s' a me massyve Haag ous Stài verby, euppe viër Mééter heuhch, round oum en ggwaltige Bawm oum. Zwusche de Haagpfèuhl doure gsénd s' jétz Màntsche–n i faale Ggwànder bédèuhchtig oum dèè Bawm oume schryte. Offebaar sind dië Luut i Gédanke versounke, jédefalls touët ouf Zouëruëff in irgend ere Spraach, wo–n euïsere Grouppe békannt isch, niëmer en Wank. Vo wyter ewègg isch e mànnlichi Stimm z'vernèè i me rouïge rutmische Singsang. Dère Stimm naa cheumed dië Luut an en schattige–n Oort, wo–n allwààg gàg dië houndert Heuhrer i ounggfèèrbte Màntle mit gchruuzte Bàine–n am Bode hocked, de Kèurper graad ouhf, im Halbchràis oum dèè alté Maa, ébe dèè wo mit sy–re chrèftige, aber neud àxtra louhte Stimm e dèèwààg tuutli rédt, me cheunnt jédes Wort verstaa, wà me nou t' Spraach verstiëng. Aw isch dië Stilli zoum stouhne, wo trotz soo vile Luute dère Stimm dië neuhtigi Rouë git. Daa fallt em Symon bén Joussouff àine vo déne Mane–n im Poublikoum ouhf wàg em héllere Tèng ound eme vertrowtere Model vom Gsicht. Er stoupft de–r Éltscht ound Aafuërer vo dère Grouppe: „Dou Ésra, hockt déét neud dèè Éhoudi, de sààb wo mit mym Bruëder 2 oumezoge–n isch ? Dèè wo verschwounde–n isch, ound, nachdèm t'Reuhmer de Jissài as Chruuz ane 3 ggnaglet hànd.“ „De H…4 gèèb, das dou ràcht hàsch; daas wèèr ja es Wounder, wà mer soo wyt wègg vo dehàim' eupper fèènded, wo–n euïsi Spraach rédt.“ Nach eme Wyli wétt de–r Ésra doch na vom Symon wusse: „Dou màinsch doch dèè Jissài, wo–n als Méssyas oumepbotte worde–n isch ? Isch dèè Dyn Bruëder gsy ?“ „Jaa làider“ ergànzt de Symon. (Ihmm als éémaaligem Inhaber vo–n ere–n erfolgryche Zimeréi isch es doo ouf en gouëte Rouëff aachoo gsy, ound das 's vo sym éltischte Bruëder gghàisse hàt, er spini ound séig mit em Tuufel im Bound, hàt em natuurli kà Freuïd ggmacht gghaa) 5. „Cheunntsch ràcht haa, mych maant dèè Meunch a dèè wo'n en euïs verchawfft hàt.“ So séér 's en freuïti, daa i de Frèundi en Landsmaa z'tràffe, wèèr em Ésra dië Bégàgnig doch pynli: „I dèm Fall sétt tànk chouhm ych dèè Éhoudi go aaspràche, myr Farisèèër sind ja dië gsy, wo dèm Wounderhàiler syn Tood douretrouckt hànd. Zwaar sind sider euppe viërzg Jaar verby, aber me wàiss neud, wië–n er hut tànkt.“ Ganz èènli gaat's em Symon: „Los, Ésra, frèuhg doch p'Myrtaa, dère–n iri Schweuschter hàt doch euppis gghaa mit em Jissài 6.“

P'Myrtaa, dië chnochigi Fraw, aw scho i de Sibezge, psint sych nou mit Muë a dèè Éhoudi, wo–n im Zàmehang mit irer jungere Schweuschter séll z'touë gghaa haa. Sofort chounnt ire–n aber all dèè Èrger in Sinn, wo dië Myrjam ire synerzyt ane ggmacht hàt mit allerhand Manegschichte. Aber wànn iri Kameraade finded, sy cheuni's bésser, jà nou. Si erchlèèrt sych nach eme chourze Palaaver yverstande, dèè Mèunch wo–n em Ouhssèè naa cheunnti de–r Éhoudi sy, go aahawe, wànn er bim Ousegaa am Israéélische Gruppli verbychèèm. Dië andere séled aber nàbe–t ere staa. Es douhret halt scho na es Wyli, bis de Rédner syn Voortraag mit Antwort ouf Fraage–n apschluusst. Ounderdésse leund sych dië muëde Wanderer en Bitz ousse–n am Chràis vo de Meunche–n im Schatte nider; me lyt àifach ap woo's Platz hàt. Àntli erhébed sych t'Zouëloser in ire–n àifache Ggwànder ound mit gémàssene Schritte verleund si de Platz in ali Richtige. De Symon gaat mit de Myrtaa ouf dèè Mèunch zouë, wo–n em Éhoudi glycht, ound ous ere–n aaggmàssene Dischtanz ruëft, na chli zeuhgerli, t'Myrtaa syn hébrèèische Name. Dèè lawfft wyter, wië wànn er nuut ggheuhrt hétt, aw nach eme zwàite–n ound dritte, jédes Maal luutere Rouëff. Scho zwylflet me, eub er uberhawpt en Jouhd séig, aber will me neud wusst, wèèr àim souscht cheunnti oder wétti verstaa, git me neud ouhf. Trotz déne paar louhte Nàme vo de Myrtaa, wo dië Rouë doch sicher gsteuhrt hànd, schryted sàmtlichi Mèunch wyter aw ooni nou 's ggringschte Zoucke mit de Wimpere. Zwusche–t Angscht, er tuuschi sych ound me séig aw a dèm Oort ooni Spraach verloore, ound de Hoffnig, glych na en Landsmaa z'finde, stéllt si de Symon vor em Mèunch ouhf, t'Myrtaa hebt en fyn am Ggwand ound sàit namaal de Name. Jétz réagiërt er, macht t'Awge–n ouhf wië àine wo vertwachet, sàit dànn euppis in ere ouverstàndliche Spraach ound macht es Gsicht wië–n es Fraagézàiche. Jétz sàit de Symon ouf hébrèèisch: „Àxgusi, sy gsénd ouhs wië–n eupper ous Galilèèaa wo myr kàned.“ Dèè psinnt si–ch es Wyli.

Daas hétt de Éhoudi zlétscht erwaartet, das ous syre–n éémaalige Hàimet Palèschtyna, dère Hàimet, wo–n èr verlaa hàt praktisch als Fluchtling, doo na verzwyflet, nach em traagische Verlouscht vo sym gàischtige Fuërer ound ouhsgstoosse–n ous de Ggmàinschaft vo de Junger; jétz na Landsluut chèèmed, zou ihmm chèèmed, wo–n èr nach ere jaarélange Wanderig vor vilicht bald 40 Jaare–n e neuji gàischtigi Hàimet ggfounde hàt, e neuji Hàimet i dère–n èr i strànger gàischtiger Uëbig ali Erinerige, ali Gédanke, ali Ggfuul ous dère Vergangehàit ouhsggmèrzt hàt. Er fuurcht, dië Landsluut cheunted dië vergàssene Bilder wider ouhftawche laa ous dèm innere Nàbel ouse, wo–n em jétz syn Chopf e dèèwààg trummlig mached. Ound glych, hàt er daa neud aw ggléért, wië me Woolwole–n ouhsstreuhmi gàg fure, gàg hine, gàge ràchts, gàge linggs, gàge–n oufe–n ound gàg abe ? ound e dèèwààg nimmt er sych zàme.

Frundtli git er Antwort, zwaar Hébrèèisch aber mit eme–n àigenaartig frèumde–n Aggsang: „Gaar lang isch es hèèr, das i dië Spraach ggrédt ha“. Symon ound Myrta erchàned jétz de–r Éhoudi aw a de Stimm, zaaghaft bégruësst me sych ound aw dië andere cheumed nèuhcher. Nach es paar éérschte–n Erchlèèrige, ound wo dèè Landsmaa so rouïg ound frundtli réagiërt, wië wànn en dië alti Gschicht neud béruërti, psinnt si de–r Ésra ouf syni Verantwortig als Sénior vo de Grouppe fur wië ound woo ound eub me cheuni blybe, ound er stéllt dië dringendschte Fraage. De–r Éhoudi fuërt syni Landsluut an en Broune wo s' de greuhscht Tourscht leusched, drouhf zou me wurdige–n alte Mèunch ound erràicht, das syni Landsluut voorleuïffig cheund i de Pilger–Hèrberig vo de Chlooschteraalaag ounderchoo. Dànn macht me–n es Tràffe–n ap; me wétt sych méé Zyt nèè fur lèngeri Gsprèuhch.

Nach dèm lange, lange Marsch sééned si p'Fluchtling nach eme–n Oort, wo me–n i Rouë ound Fride cheuni blybe, ooni Angscht vor Chriëg, Hass ound Noot muëse fuurche. De Ésra mit synere Erfaarig hàt e Voorstélig, ouf waas das's aacheumi ound erkoundiget sych also:

„Vilicht hàsch Dou, Éhoudi, ggheuhrt, eub dië Luut daa huuffig zàmechèèmed, sych cho tràffe ?“ So vill ych ggheuhrt ha, myn Hèrr, cheumed dië Luut daa ous de Gàged huuffig zàme, sych cho tràffe.“ „Vilicht hàsch Dou ggheuhrt, Éhoudi, eub dië Luut daa ytràchtig zàmecheumed, ytràchtig ousenand geund, ytràchtig iri Aagglàgehàite régled ?“ „So vill ych ggheuhrt ha, cheumed dië Luut daa ous de Géged ytràchtig zàme, geund ytràchtig ousenand, erlédiged iri Aagglàgehàite–n ytràchtig.“ „Vilicht hàsch Dou ggheuhrt, Éhoudi, eub dië Luut daa neuji Gsétz erlèused, Gsétz wo–n i Chraft sind ouhfhébid, oder eub si sych im Widersprouch zu entspràchend uberliferete–n althèrpbraachte Satzige verhaltid ?“ „So vill ych ggheuhrt ha, erleund dië Luut daa kài neuji Gsétz, hébed kài Gsétz ouhf, wo–n i Chraft sind ound verhalted si sych entspràchend de–n uberliferete althèèrpbraachte Satzige.“ „Vilicht hàsch Dou ggheuhrt, Éhoudi, eub dië Luut daa iri alte Màntsche–n im Land wàg irem Alter wèrtschétzid, rèschpàktiërid ound éérid ound ouf ire Raat losid ?“ „So vill ych ggheuhrt ha, wèrtschètzed, rèschpàktiëred ound ééred dië Luut daa iri alte Màntsche–n im Land wàg irem Alter ound losed si ouf ire Raat.“ „Vilicht hàsch Dou ggheuhrt, Éhoudi, eub dië Luut daa noobli Daame–n ound Édelfreuïlàin mit Rawb ound Ggwalt hàifuuërid ?“ „So vill ych ggheuhrt ha, fuërt daa niëmer mit Rawb ound Ggwalt noobli Daame–n ound Édelfreuïlàin hài.“ „Vilicht hàsch Dou ggheuhrt, eub dië Luut daa iri Altaarstètte–n ound Tàmple daa ound déét im Land wië aw iri Graabmèuhler wàg irer Béduutig hoochschètzid, réschpàktiërid ound éérid ound ire–n àinschtige Schànkige, àinschtige Zouëwàndige dië ràchtmèuhssigi Bystuur zouëchoo lèusid ?“ „So vill ych ggheuhrt ha, schètzed dië Luut daa iri Altaarstètte–n ound Tàmple daa ound déét im Land hooch, réschpàktiëred ound ééred si wàg irer Béduutig, glych wië aw iri Graabmèuhler, ound si leund ire–n àinschtige Schànkige, àinschtige Zouëwàndige dië ràchtmèuhssigi Bystuur zouëchoo.“ „Vilicht hàsch Dou ggheuhrt, eub dië Luut daa freumde Ràisende wië sych's ggheuhrt Schoutz ound Schirm ound Obhouët ggwèèrid ?“ „So vill ych ggheuhrt, aber aw erlàbt ha, ggwèèred dië Luut daa freumde Ràisende wië sych's ggheuhrt Schoutz ound Schirm ound Obhouët.“ 7

Drouhf màint de–r Ésra zou syne Béglàiter, i so me Land fuulti èr sych sicher, ganz anders als ounder de Reuhmische Fouchtle. Daas ouhralte Fraweli, wo–n e chli erholt schynt vo de Strapaze, mourmlet vor sych hy: „Éérscht nach dèm schréckliche Stèrnzàiche hànd t'Luut aafèè spine, vorane isch es aw ounder de Reuhmer bi–n euïs na e dèèwààg gsy wië daa allwààg aw.“ Àinewààg erwààged dië Fluchtling zfride, si wéled e Muglichkàit souëche, wië si sych cheunid i dèm Land niderlaa.

view · edit · sidebar · upload · print · history
Page last modified on 01.05.2014 17:58 Uhr