C.H.Aaron erzählt, wie er im Auftrag eines Erbneffen bei dessen Onkel als Butler eingeschleust, sich den Unwillen seines Auftraggebers zuzieht, weil das prospektive Opfer sein Vermögen und damit die Anwartschaft des Neffen noch immer bei bester Gesundheit und entsprechend in vollen Zügen geniesst:
„Es gfallt mer nàmli neud emaal schlàcht als Butler bi dèm alte Hèrr. Er hàt zwaar so syni Meuhdeli, isch aber kàn làide. Ound er schétzt’s, wàn em eupper zuëlost, ound im Momànt bi daas huuffig ych. Z’aabig ha–n i ’s Schminéé aaz’fuure, dànn sitzt er ouf ’s Soffa, ych bi psorgt fur en gouëte Trounk ous em Chàler ound euppis z’knabbere, dànn ghàisst er mych aw abhocke–n ouf eme Sàssel nàbezouë ound zouëlose. Zwaar gheuhrt sych ’s neud fur en Butler, mit em Hèrr zàmesitze, aber myr verzéle wàret i stàndlige zouëlose, wèèr em allwààg pynli, ound er brouhcht halt en Zouëheuhrer. Daas bin i neud oungèrn, will, es cha na amusant sy. Dèè alt Hèrr hàt chli àigeni Idééë, aber er hàt i sym Làbe màngs gséé ound wàiss vill. „Wàn i Zyt hétt, wuur i–ch emaal es Bouëch schrybe“, soo làitet er verschideni vo syne–n Éxkourse–n y. Zoum Byspyl es Bouëch uber p’Béduutig vo Voornàme fur de Trààger: „Éltere, allgémàin t’Luut, gànd sych z’wénig Ràcheschaft, waas Voornàme fur es Chind béduuted, wië–n en Voorname cha–n es Làbe gluckli–ch oder oungluckli béyflousse. En Name, wo–n ych nië eme Màitli wuur gèè, isch Béatrice. Wussed si waroum ?“
„Es touët mer séér làid, aber im Momànt fallt mer nuut gschyds y.“
„Wuured sy ires Chind Béatrice tawffe ?“
„Wànn sy erlawbed, dèè Name teuhnt na scheuhn.“
„Teuhnt na scheuhn, teuhnt na scheuhn ! Es chounnt doch neud ouf de Klang aa, ych réde vo de Béduutig … ja ? was màined sy ?“
„Glucksbringeri … ych cha–n im Momànt nuut Beuhses erchàne bi Glucksbringeri“.
„Wétted sy Glucksbringer hàisse ? Jaa gouët, fur en Butler wèèr daas vilicht en idéale Name. Nài, Béatrice, dië oungghuuri Erwaartig, wànd sy wurkli dië ere Tochter ouhfburde ? Si séll Gluck bringe, daas verdammt doch es Màitli dezouë, imer a dië andere z’tànke, nië a sych sàlber. Imer freuhli sy, imer ounderhaltsam. Nou ganz wénig Frawe cheund sych ouf dië Aart sàlber verwurkliche, ooni oungluckli z’ wèrde.“
„Hàisst’s neud, gèè isch bésser als nèè, sàlig sind dië Fridfèrtige–n ound soo ?“
„Scho, scho, natuurli mouës jéde Màntsch cheune fur anderi daa sy, fur eupper anders. Aber Gluck bringe–n als Idàntitèèt – ound de–r àige Voorname gheuhrt ébe zour Idàntitèèt – isch es neud soo ? Sàged si, ha–n i neud ràcht ?“
„Wië cheunnt i–ch ine widerspràche ?“
„Natuurli muënd sy myr widerspràche, wànn si neud yverstande sind. Souscht luuged si mi ja aa, souscht sind si en Huuchler !“
Es isch intràssant, aber neud àifach, mit em Sir Archibald es Geprèuhch fuëre …\\
"Oder, waas màined sy, Matti ?“
Ych ha doo nàmli grad zouëfélig Matti gghàisse. „Wàn ych’s mer uberlégge, mouë–n i zouëgèè, das i niëmer mit dèm Name kàne. So vill ych gglàse ha, isch er ganz ous de Moode choo“.
„Zoum Gluck. Ahaa, daas wussed si jétz wider. Hànd sy sych dànn Gédanke ggmacht zou irem àigene Voorname ?“
Ouf sonig Fraage mouë me gfasst sy, wà me de Name wàchslet. Àinewààg isch jétz em Sir Archibald sys Glaas lèèr ound ych schànke ’s ganz sàlpverstàdtli wider y. De Hèrr insischtiërt:
„Matti, waas màined sy zou irem Voorname ?“
„Matti, … also … àigetli Mattyass, also Matthèèouss … daas isch àine vo de viër Évangélischte, dèè wo–n als Jungling daargstéllt wirt … de zweulft Aposchtel, wo de Joudas ersétzt …“
„Soo, fuuled sy sych als Aposchtel ? Èumel hànd si bis jétz neud probiërt, mych z’missjoniëre. Ubrigens, zoum Gluck neud. Jaa, Matthèèouss wèèr na en Name fur en Pfaarer. Aber ébe, sy wànd blos en Matti sy. Ander nàned sych Thys. Waroum cha me neud zou sym Name staa, wà me scho–n en gouëte hàt ?