Page Title: Fragment auf Zürich–Deutsch des Schelmenromans "C.H.Aaron" in Hinblick auf ein Subskriptionsangebot. PodCasts auf Zürichdeutsch zum Herunterladen für MP3 Player, IPod. Zurituutsch, Züritüütsch, Züridütsch, Zürich–Deutsch ist ein Schweizer Dialekt im Alemannischen Sprachraum. ,
URL http//www.pro–zurituutsch.ch/PodCast/Roman1 + http//www.pro–zurituutsch.ch/uploads/PodCast/Roman1.mp3,
DESCRIPTION Zürichdeutscher Schelmenroman, Muster zum hören und herunterladen in Hinblick auf ein Subskriptionsangebot. Zürichdeutsch ist ein Schweizer Dialekt im Alemannischen Sprachraum.
C.H.Aaron ist von der Organisation „Béttemaa“ mit Personalrekrutierung beauftragt. Es wurde ihm ein ehemaliger Verdingbub empfohlen und er berichtet, wie er diesen.Mann antraf:
„Vo déne hèrschaftliche Bowte–n ous de Zyt wo Handwèrcher Màischter gsy sind i–r Stadt, choum i dour àngi Gàssli in en schmouckloose Hoof, oumgèè vo Mouhre, wo nou–r i de–n obere Steuck Fàischter hànd, ound dië paar Ture–n ounderschàided sych chouhm vom Graw vo de Wànd ound sind aw grad eso mit ouhfmupfige Spruch ound aasteuhssige Figouhre–n in aler Primitivitèèt versprutzt.
So beginnt der PodCast:
„Ych mouës e chli oumelouëge, bis i dië richtig Ture–n ousefinde–n ound déét in es schmaals ound tounkels Stàgehouhs ine cha, wo–n i scho gly uber schwèèrzlichi Lumpe sturchle, wo–n ouf de Stàgetritt ligged. Es paar vo déne Stouëffe ggwaggled zoum Tàil bédànkli bim drouhfstaa. Aw daa sind t’Wànd vole Spruch wië: „Freiheit für Baader und Ensslin“, „Bullen raus !“ ound „bring mer Stoff, souscht gits Zoff“. Scho ganz oune gheuhr i–ch en trèège Rutmouss vo me schèrbelige Ggruusch ound en langzogne hàisere Toon. Jé heuhcher i t’Stàge–n ouhf styge, déschto tuutlicher erchàn i–ch i dèm schléppende Rutmouss euppis wië Blues–Harmonye–n ound denàbe–n en Aart e heuhchi ound hàiseri Manestimm, ound wo–n i–ch im oberschte Stock vor e Ture–n ane staa, cha–n i dië Wort ounderschàide:
Myn Gang isch schwèèr Ound chroumm vor Quaal, Bàngle–n im Bouhse neud gghuur.
Soo toumm: en Pfaal Myn Klang, soo lèèr, Wië ’s Schàme so hàiss brànnt wië Fuur !
Gar lang ischs hèèr, Na joung sàb Maal, Daas schlimm touë, gaar ring gglingts myr Toor.
Jétz kaal, kài Moumm, Verquèèr myn Gsang, Wië ggring choum ound minder myr voor !
Wië wèèr’s, en Strang Miëch faal ound stoumm Mych Hànger ound leuschti aw ’s Fuur.
Vor Quaal ganz chroumm, Ound schwèèr myn Gang, Ound ’s Bàngle–n im Bouhse neud gghuur.
Ych waarte bis daas Liëd verby isch, dànn chlopf i. Kài Antwort. Nach eme Wyli chlopf i namaal, féschter. Nuut. Ych waarte–n ound dànn gheuhr i hinder de Ture lysligi Ggruusch. Jétz chlopf i–ch es dritts Maal ound t’Ture gaat es Spàltli ouhf, grad soo wyt, bis si vo–n ere Chétti gstoppt wirt. En mouffige Schwall vo–n alerhand ounggwàschne Kèurperduft bélàidiget myni Nase–n ound e monotooni Stimm frèuhget: „Wèr isch daa ?“ ooni, das i–ch eupper gsècht hinder em Spalt. Drouhf ergit sych zwusche Tuur ound Angle–n e Wàchselrèèd mit lange Pawse jéwyls vor dèè Banjo en Antwort git:
–––
Ouf daas abe leuhst de Banjo g’Chétti, t’Ture gaat ouhf, ound ych gséé–n i pbuugter Haltig dèè nume joungé Maa i me blàiche–n ound flàckige Morgerock uber eme Pischama, dië schwaarze Haar mit vill Graw sind verstroublet, er blinzlet mi–ch aa, t’Awgewinkel sind vole Ziger, ound wàret er mit monotooner Stimm grad nou’s Neuhtigscht rédt, blybt sys toodèrnschte Gsicht styff ound ounbéwégt. Dië grawe Wànd hinder ihmm sind kaal, nàb de Wand lyt e Madratze mit ere verwouhschete Wouletécki ound eme vertrouckte–n ound verdràckte Chussi drouff, am Bode steund a Stéll vo Meuhbel Harasse–n ound Kartongtroucke–n oume, wië ’s mi tounkt vole Zugelwaar. Mit Muë bring i de Banjo dezouë, sych aaz’légge–n ound mit mer z’choo, ound wil er mer sàit, er héig na kà Zmittaag gghaa, lad en y an es Oort, wo ’s oum dië halbi Druu na z’àsse git. Èr cha sych neud entschàide, was er wéll, ound ych mouës fur en pstéle, nachane isst er aw chouhm euppis. Bi alem sàit er nou, daas wuss er neuhd, daas cheun er neuhd, èr séig niëmer méé, er cheuni nume tànke, cheuni gaar nuut méé, ound ych mèrke, das i mouës fur en louëge. Schliëssli chounnt ouse, das er sétt Médikamànt nèè, das er sych aber neud cheun ouhfraffe, zoum i t’Apitéégg gaa, bim Tokter séig er aw scho lang nume gsy. Ych schlàik en also mit ound psorg em, was er brouhcht ound louëge–n aw, das er dië Pile wurkli schlouckt. Deby wirt mer klaar, das dèè Maa im Momànt soo schlàcht zwààg isch, das mer neud cheund uber ’s Gschàft réde.“