15. Konschtanz 1485
Hèrrlichi Awgschte–Sounn spiëglet sych im Bodeséé ound de blaw Himel ladt de Kàiser y fur en Spaziërgang ouf t’Insle Rychenaw. De Fridrich III gglouschtet’s, de géléérte Bénédiktyner en Psouëch z’mache–n ound bi Gsprèuhche–n uber wusseschaftlichi Thééme syni Sorge z’vergàsse. Waas séll èr sych de Chopf zerbràche, will syni Stànd ali mugliche Paragraafe fureziënd, zoum em t’Hulff ousezeuhgere. Séled halt t’Wiëner na lènger em Oungarische Kung Corvinus Stuure zale, dië Wiëner hànd sych ja scho fruëner gàg ihnn empeuhrt, gàg ire Schirmhèrr ound Kàiser, soo das er t’Stadt vor bald feuïfezwànzg Jaar hàt muëse bélaagere, ound hinderlischtig hànd dië na de Spiëss oumgchéért ound ihnn bélaageret gghaa. Am gschydschte vergisst er syni Hawptstadt bi dèm scheuhne Wàtter. Daa freuït sych de Kàiser liëber ouf g’Chlooschterchouchi. Syni Gaschtgàber wott er glych neud z’féscht schèdige, droum nimmt er nou wénig Luut ous sym Géfolgé mit.
Am Graab vom Karl em Ticke chounnt de Fridrich dànn glych is gruble. Sym Voorgànger ouf em Kàisertroon isch fascht ’s ganz Karolingerrych dour Èrbschaft zouëgfale gsy, ound dànn hàt er’s vertoumet ound isch aarm gstorbe, soo aarm, wië de Fridrich sàlber jétz mouës dour freumds Land zië. Hétt er nou–r e Trouppe–n Àiggénosse, so cheunnt er dèm Corvinus de Màischter zàige–n ound en ous Kàiser’s Èrbland Euhschtrych verjage. Dië Àiggénosse muëssted ihmm doch hàlffe, sys Zyl erràiche: „Austria Est Imperare Orbi Universo. A.E.I.O.U. Teuhnt daas neud wië–n e Profézéjig ? Isch daas neud e Profézéjig ? Daas isch e Profézéjig !“ Soo macht sych de landloos Kàiser am Graab vom Kàiser Karl em Ticke Mouët. Dànn styged em glych wider sorgevoli Gédanke–n ouhf: „Aber waroum hébed dië Àiggénosse so zrougg, waroum wànd s’ neud fur ire Kàiser is Fàld zië ? Waroum ounderstutzed s’ im Gàgetàil na dèè kriminélé Financier Meutteli gàge mych ? Vor feuïf Jaare scho ha–n i Vatter ound Soon Meutteli in Acht tdaa. Neud nou huëtet t’Stadt Lindaw dië gouëte Stuurzaler, statt si myr ouhslifere, nài, t’Ounderwaldner hànd dië bééde scho vor viër Jaare wéle mit Ggwalt go béfréje, wië wànn en Kàiser si nuut aagiëng. De Vatter Meutteli, de Rouëdi, isch ja doo gly gstorbe, aber de Jakob isch kàs Bitzli bésser. Dèè hàt ja syni Stuuffschweuschter tduumelet, dèè isch ébeso aagchlagt wàge Wouëcher ound Folter vo–n ere Fraw, wië de Rouëdi. Mouë–n ych jétz wurkli déne–n Ounderwaldner naagèè ound dèè souhber Meutteli bégnaadige, fur das dië Pouhre myr de Corvinus fourtjaged ? Àch, soo–n en Chouëhandel cha sych en Kàiser glych neud làischte. Hèure mer ouhf gruble, geu mer go àsse.“
Neud wyt ewègg vo de Bénédiktyneraptéi hocked es paar Drouhfgànger zàme, Hawdààge vo ritterlichem Gschlàcht, joung im Ggmuët wànn neud a Jaare. Em Jakob Meutteli syn Vétter ound éémaalige Mundel vom Hans Waldme, de–r Ouëli vo Hooësax béraatet sych mit em Hans vo Bràitelandebèrg, mit Balz ound Mélk vo Hooëlandebèrg, ound mit em Bartlomé Hàidehàimer zou Klingebèrg. Em Jakob Meutteli syn Vertrowte, de Pééter Andrés, isch nàmli vom Hans Waldme go Gàlt vertlééne zoum Sèuldner aahuure fur e Fééde vo déne Rawbritter gàg Lindaw. Béràits hànd si Lindawer Chawffluut uberfale–n ound ouhsplunderet gghaa, ubrigens séér zoum Missfale vo verschidene–n Àiggéneussische Chawffluut, wo dewàge–n a de Taagsatzig sind es Verbott vo déne–n Uberfàll go–n erwurke. Jétz hàt de–r Ouëli dour syni Spioone vom Kàiserliche Spaziërgang Pschàid uberchoo ound wott syni Féédebruëdere sofort vo sym Plaan uberzuuge: „Daas isch en àimaaligi Gglàgehàit, jétz cheu–mer em Vétter Jakob syni Aagglàgehàite–n im Zàntroum sàlber régle, déét wo ’s haperet.“ „Dou spinnsch“ zeuhgeret de Bartlomé, „daas isch doch en hàisse !“ aber de Balz lacht en nou–r ouhs: „Was séll à scho passiëre ? dèm alte Maa ooni Land na Gàlt, dèm hilfft doch niëmer.“ „Myr muënd en nou gouët béhandle, entspràchend sym Rang, ound dànn séll er de Jakob ous de–r Acht entlaa, so leu mer dèè Fridrich wider springe.“ Ound em Ouëli syn Plaan isch so gouët wië pschlosse. Me macht sych also ouhf ound erfaart, de Kàiser séig i g’Graabkapàll fur en Aadaacht bi sym Karolingische Voorgànger. Ounouhffélig bégit me sych dour dië chleuhschterliche Bowte–n ound schlycht sych a daas Graab aa ound vo hine hèèr an Rougge vo dèm groosse Hèrr, wo vor em Graabmaal staat. De–r Ouëli làit em schwèèr syni Hand ouf t’Achsle: „Màjeschtèèt, Yr sind euïse Ggfangnig !“ ound wo sych dèè trulet, packed t’Landebèrger zouë. De Ggfangnig aber lachet: „dèè Titel hàt mer bis jétz niëmer ggèè.“ Jétz isch t’Enttuuschig fur t’Rawbritter grooss; verwutscht hànd s’ de Géorg Moyssi, em Kàiser syn Schatzmàischter. De Kàiser sàlber isch scho nume–n ouf Rychenaw. Euïsi Ritter entschluussed sych àinewààg, jétz halt de làtz als Gàisel z’nèè, ound wo dèè mèrkt, das er gàg dië Ubermacht nuut cheunnt ouhsrichte, gaat er ooni grooss z’lèrme mit.