162.Prédigerchoor 1489
Wo de nàchtlich Psouëch p’Prédigerchile wider verlaa hàt, nàmed dië Hère–n ouf de Choorstuël de Wànd naa Platz, i de Mitti de Lassrouss Geuldli, ràchts vo–n ihmm syn Neuveu Hàiri, éx Burgermàischter, nàb ihmm de Koni Schwànd, linggs vom Lassrouss de Rychsvogt Gérold Meyer vo Knoonaw, syn Bruëder Hans ound na de Hàiri Àscher.
„Myni Hère“, richtet de Lassrouss ’s Wort a syni Verschwoorene, mit dèm wèèr na ’s Tupfli ouf ’s I ggràiset. Yr wussed, wië–n ych dèè Waldme hasse, dèè Pouhresoon, wo–n euïs nooble Zurcher de Kampf ggschwoore hàt, dèè Platzhirsch, wo myner Fraw naastygt blos zoum mych làcherli mache, wo mych zoum Raat ouhs gstoosse hàt trotz Fuurspraach vom Hèrzoog Sigmound. Aber de Hèrrgott schafft mit euïs ound hàt e Treuchni pbraacht, p’Pouhre lyded ounder de schlàchte–n Èrnti ound t’Stédter lyded ounder de Tuurig, soo hèrrscht en allgémàini Ouzfridehàit, wo–n euïse Plèuhn nou gouët touët. De Hans Waldme sàlber ounderstutzt euïs na mit syne Sittemandaat. Myr hànd ounderdésse–n euïsi Plèuhn gschmidet. Sobald t’Sitouazjon ryff isch, cheu mer loos schlaa. Wië gsénd yr ’s ? Hàiri, Dyr hàt’s de Waldme–n am màischte psorget. Scho z’Mourte hàt er dyr Komando ound Rouëm gstole, jétz wider hinderlischtig euïse Frund, de Ritter Richard lo verbràne ound dych mit Intryge–n oum de Burgermàischter pbraacht, dànn na dyn liëbe Paschter, de Choorhèrr Hàinz, verbannt. Wië gséésch dou ’s ?“ Ych bi ja vill ounderwàggs“ prichtet de Hàiri Geuldli, „a Taagsatzige–n ound réde mit allerhand Luute. Natuurli ha ne ggsàit, de Waldme séig z’Innsbrouck gsy ound doureblicke laa, fur das de–r Èrbveràin ounderschribe wèrdi héig er 3’000.– Goulde–n uberchoo ound wyteri 1'500.– Goulde, fur das de sàb Artikel, wo t’Waldstètte–n inepbraacht hànd, wèggblybi. Oufride macht aw, das de Waldme dië Verschrybig vom Reuhmische Chung schiër es Jaar lang verhàimlichet hàt, statt daas Gàlt àntli z’vertàile. Z’Louzèrn isch de Schoulthàiss Sàiler ganz ouf euïser Syte, wàg de Findtschaft vom Waldme gàg syn Vétter Jooscht vo Siline, ound ganz Louzèrn hasst en wàg dère politisch verfèèlte–n ound bundtniswidrige Hyrichtig vom Frischhans Tàiling. Wyter ha–n i doureblicke laa, das syni gouëte Verbindige mit Màiland neud ganz ouschouldig sy cheunnted a dère blouëtige Niderlaag vo de Walisser im Àschetaal. Soo gilt er éérscht ràcht bi vile Frunde–n als Verrèuhter.“ „Dou hàsch wèrtvoli Arbet gglàischtet, Hàiri. Daas isch mer e Bérouïgoung. De Waldme hàts mit soo vile ggwichtige–n Àiggénosse verdorbe, das kà Taagsatzig e Méérhàit zàmebringt, wo sych wott z’Zuri p’Finger verbràne, zoum em Waldme syni Régiërig go stutze. Daas muë mer ouhsnutze, so lang ’s hèrehébet.
Jétz zou dyr, Hàiri Àscher.“ „Ych cha daas nou–r ounderstutze, will myr ali Àiggéneussische Hère–n i freumde Chriëgsdiënschte ràcht gànd, wànn i mych ouhfrége, will ouhsggràchnet dèè Waldme, de–r erfolgrychscht Seuldnervermittler, ’s Ràislawffe vertuuflet ound wott régouliëre. Am Ànd sétzt er es Staatsmonopol doure, natuurli zou syne Gounschte. Daas macht en verhasst bi de Konkourànz in ale–n Oorte.“ „Ràcht gschéét em“, lachet de Lassrouss, „waas màinsch dou, Gérold. Dou als Rychsvogt bisch fur euïs zàntraal wichtig.“ „Sàlpverstàndtli bi–n i deby, ound wànn ’s nou isch, wil dèè Burgermàischter jétz myr ound mym Bruëder wott verbuute, als Konstaffelhèrr aw na bim Widder zeuïfftig sy. Ych halte syni ganz Politik fur verfèèlt. Aber Hans, sàg dou, wië dou t’Laag béourtàilsch.“ „ Imer wider cheumed vo de Sééggmàinde“, màint drouhf de Bruëder vom Rychsvogt, de Hans Meyer vo Knonaw: „vo Stààfe, Màile, Chusnecht, aber aw Horge–n ound Wàttischwyl cheumed Luut zou myr cho réklamiëre, will me ne kàs ràchts Fàscht méé meugi goune. In déne Ggmàinde isch zour Zyt zimli Fuur im Tach.“ „Wië réagiërsch drouhf ?“ „Tànk wië mer ’s apgmacht hànd: De Hèr Waldme hàt’s mit gouëte Grund aaggraate, ouf euïs lost ja làider niëmer.“ „Gouët“ flismet de Lassrouss, „wië staat’s i de Stadt ?“ De Koni Schwànd mourmlet: „De Kléérouss isch natuurli wuëtig uber p’Verschèrffig vom Spylverbott, das s’ nume–n emaal tèurffed i t’Trinkstoube vo Konstaffel ound Zeuïfft ound sàlber nach de Nuune nuut méé séled z’trinke–n ouberchoo. Ounder de Burger schimpfed vili wo–n ire Frawe goldige–n ound silberige Schmouck gschànkt hànd, das dië–n en nume séled zàige tèurffe.“ Daa màldet sych de Gérold Meyer, de Rychsvogt: „Ych hétt na en Idéé. Mych èrgered scho lang die grosse Pouhrehund, wo–n àim alewyl t’Jagt verdèrbed. Myr wèèrs ràcht, wàme dië allsamt wuur aptouë. Me muësst’s em Waldme nou gouët ygèè. Wànn dèè daas béfillt, so git’s en Ouhfrouër.“ „Daas tounkt mi hàikel“ màint de Hàiri Geuldli: „Dië Wouët giëng doch gàg euïs Konstaffelhère, wo schliëssli myr geund go jage.“ „Ych ha daa kà Bédànke“ lachet de Hàiri Àscher, ’s Landvolch isch àinewààg scho gàg de Waldme, sit si p’Vééwàide wider muënd achere.“ „De Béfèèl mouës ébe vom Burgermàischter choo“ sétzt sych de Gérold Meyer fur syn Voorschlaag y, èumel fur p’Vogtéi Ràgischpèrg garantiëri.“ „Myr muënd dië Sach scho voorsichtig dàichsle“ màint aw de Lassrouss, „ound im Hinderground blybe. Waas màinsch dou, Hans ?“ Em Gérold syn Bruëder prichtet: „Ych chéér euppe z’Hèrrlibèrg y, bim Chlymicheli. Dèè jameret jédesmaal, dië Hund richtid méé Schade–n aa i de Rààbe, als das si de Pouhre–n iri Guëter sicherid. Dèm sàg i, er séll tiràkt bim Waldme go chlage, daas klappi ja nië mit dère Veroornig, das p’Pouhre sélled dië Hund in Huusere phalte. Èr séll doch em Burgermàischter klaar mache, me wuur gschyder dië Vycher emaal uberaal apschaffe.“ „Klaar, mach daas. Gouët wèèr scho, wà mer dië Sach ggwusse Raatshère–n ous Waldme’s Chràis cheunnted béliëbt mache. Dou, Hàiri Àscher, bisch ja neud e so als euïse Partéigànger békannt.“ „Ych kàne taatsàchli–ch es paar passjoniërti Jéger ound cha ja emaal louëge, was i cha mache.“ „Tanke,“ de Lassrouss, „Jétz cha’s nume fèèle. Wànn de–r Eupfel ryff isch, ghéit er vom Bawm. Yr Hère Meyer, Àscher ound Schwànd hànd e Nachtrouë verdiënt, mit Dyr, Hàiri, wétt i na es paar Àinzelhàite béspràche.“ Dië viër Aagsprochne verleund p’Prédigerchile so ggruuschloos wië mugli, ound dië bééde Hère Geuldli blybed na es Momàntli. Wo ’s dànn Àis gschlage hàt ound de Troumpééter vom Sam Pééter obenabe sys Liëdli schmàtteret, geund s’ zour Sytepforte–n ouse, waarted, bis s’ sicher sind, das de Stounderuëffer ggange–n isch, geund dànn de Wànde naa g’Groossbrounngass nidsi ound verschwinded im Geuldli–Tourm.
Im chlyne Raat chounnt jétz scho zoum dritte Maal en Voorstooss, me séll doch àntli dië groosse Pouhrehund aptouë, dië Byschter, wo blos t’Jagt verdèrbed. Dèè Maal bringt en de Hans vo Màiss, en Soon vo dèm, wo 1444 als Gàgner vom Rouëdi Stuussi ound Fuërer vo–r Àiggéneussische Partéi gcheupft worde–n isch. De Burgermàischter hàts scho zwàimaal verstande, dië Sach z’verzeuhgere, ound aw jétz wott er neud Stélig nèè. So sàit er: „Aber wèr opferet sych, dië Sach a t’Hand z’nèè ?“ De Hans vo Maiss: „Ych mache ’s scho, wànn na eupper mitmacht.“ Fréiwilig màldet sych niëmer. De Rouëdi Àscher, en Àscher vom Glaas, schlaat de Dominik Frawefàld voor, àine wo bim Hans Waldme–n ouhs ound y gaat. Dèè zeuhgeret, aber de Burgermàischter git em en Wink i de Hoffnig, dèè cheuni dië hàikel Ouhfgaab verschlampe, ound soo nimmt er daas Amt halt aa.