8 Frawmeuïschter 1470:
Nume de Bruëder vo–r Àptissin chounnt – jétz scho zoum zwàite Maal – zour Visitazjon is Frawmeuïschter, sondern de neujé Bischoff, Hèrmann vo Landebèrg. Èr isch en Kléériker, wo sys Amt èrnscht nimmt. „Myni noobli Àptissin“ sàit dèè stràngé Hèrr, „wië–n ych ous de–n Akte gséé, hànd Yr mit éérscht àinezwànzgi daas heuhche–n Amt muëse–n ubernèè. Iri Voorgàngerine hànd sych làider veraalaasst gséé, Lànderéje z’verchawffe zoum iri horànde–n Ouhsgaabe finanziëre, Ouhsgaabe, wo nou zoum Tàil dour ounerlèuhsslichi bowlichi Aapassige ggràchtfèrtiget sind. So ne Gschàftspolitik fuërt natuurli zou me–n Ynaameschwound. Ych wott kà wyteri Wort uber dië fruëneri Misswirtschaft verluure, aber Yr, wèrti Daame, hànd bi Amtsaatritt fyrli–ch en Wandel versproche. Es isch waar, das dèè ousinig Chriëg vo de Stadt Zuri gàg iri Verbundete–n em Stift groosse Schade zouëgfuëgt hàt. Daas entschouldiget aber neud dèè louxourjeuhs Làbeswandel vo de Stiftsdaame, im Gàgetàil, dië chriëgsbédingti Veraarmig hétt séle zou–n ere Psinig ouf dië bégrànzte Ressource fuëre. Es isch also vor zwài Jaare neuhtig worde, das myr zàme mit em Raat vo de Stadt em Chlooschter zour Kontrole vo–r Ouhsgaabepolitik en Ame ound Pflààger bygànd. Ine, wèrti Daame, isch dië Maassnaam ounwillkoumm ggsy, aber Ire Protàscht hàt lédiglich erràicht, dass t’Akte–n ounder Verschlouss cheumed ound nou ggmàinsam vo Àptissin, Pflààger ound Konvànt tèurffed yggséé wèrde. Àinewààg wysed Sy wider rooti Zaale–n ouhs. Ousserdèm mouës ych imer wider Chlaage–n entgàgenèè. Daas Frawmeuïschter isch immerhy e chirchlichi Inschtitouzjon, ound mit Ràcht tèurf vo de–n Insaassine en entspràchende Làbeswandel erwaartet wèrde. Es sétt neud neuhtig sy, draa z’erinere, das daas aw wàret de Fasnacht gilt.“ P’Fraw Anna vo Hééwé, Àptissin vom Frawmeuïschter wéért si: „Dèè Voorwourff wàg de Fasnacht isch Schnéé vo géschter, dèè mouë–n i myr nume–n aalose. Im Ubrige ha–n ych mych séér aagstràngt, fur Oornig z’louëge. De Hèr Pflààger, Hans Waldme, cha–n Eujer Éminànz daas pstèètige. Myni Laag isch aber neud e so àifach. Schliëssli hà–m myr Daame vom Hoochadel Aaràcht ouf e standeswurdigi Làbesfuërig. Waas séll ych myne Stiftsdaame–n entgàgne, wànn dië wàg euïse karge Maalzyte réklamiëred ? Ych bi glychsam zwusche Hamer ound Ambooss.“ „Ych wusst scho en Antwort fur e chrischtlichi Àptissin“ git de Bischoff oume, „ych ha myn Wéibischoff is Fluëli Ramft gschickt go oundersouëche, eub de Rouëm vom Niklaws vo de Fluë, er àssi nuut, neud euppe–n ouf Bétrouhg bérouëi. Myn Ggwèèrsmaa prichtet zwyfelsfréi uber es hàiligmèuhssigs Làbe vo dèm Brouëder Chlaws. Ych màinti, dië Daame wuured sych gschyder a dèm frome–n Àisidler es Byspyl nèè, statt uber ’s Àsse schneuhde.“ „Myni gnèèdigi Éminànz“ trowt sych t’Anna vo Hééwé, „myni Hoochachtig vor dèm Érémit, aber wèr is Frawmeuïschter ytritt, hàt vilicht en anderi Motivazjon, als wèr sych i t’Àineuhdi zrouggziët. Apgséé devoo ha–n ych stàndig mit Àpte z’touë wo dryréded.“
Es wirt na alerhand ggrédt, de Hans Waldme ounderstutzt ouf diplomaatischi Aart t’Àptissin, de Bischoff vo Landebèrg wyst ouf de Zerfall vo de chirchliche–n Awtoritèèt hy, ouf g’Gfaar vo me faltsch verstandene Houmanismouss ound bétoont, wië neuhtig e Voorbildfounkzjon grad fur dië adlige Réligjeuhse séig. Àntli dékrétiërt de Bischoff, anderi Àpt héiged im Frawmeuïschter nuut dryzréde, déét aber héig me g’Klawsouhr stràng yzhalte, Mane héiged im Chlooschter nuut z’souëche, ound dië Daame tèurffid nou mit Béwiligoung vo–r Àptissin as Fàischterli go réde. Èr hofft, dank déne Maassnaaame sétt sych de Rouëff vom Frawmeuïschter béssere, ound t’Rédoukzjon vo de Vermeugesstuur im Zouhg vo–r Yfuërig vo–n ere Lybstuur sétt hàlffe, nàbscht de Bémuëige vo de Fraw Àptissin, sàlpverstàndtli, p’Meuïschterfinanze–n is Loot bringe.