Ounderdésse spricht g’Groossmouëtter Waldme de Kaplaan ouf dèè grawehaft Pschàid aa wàge Zouhg. Déét séiged 26 Bowte, dië am Séé, stolzi Wonhuuser, uber Nacht mit ale Màntsche drin im Wasser versounke. De Kaplaan gséét daa drin e Straaff vom Himel, de Schèèrer hingàge wusst nuut, wàge waas dië Luut z’Zouhg am Ouhfer hétted séle–n ubleri Sunder sy, als ander Luut aw. Wyter oune–n am Tisch verzéllt me, e Sééjoungfraw héig sych in en Fischerpourscht verliëbt gghaa, dèè lèus si hocke, ound schynts héig si en jétz ggholt ound grad na dië ganz Ràje Huuser aw, soo verouckt séig si wàg irer verlétzte Liëbi. Wàret soo alerhand zou làbhafte Gsprèuhch fuërt, wèrded ja imer wider neuji Platte–n ouf de Tisch gstéllt, aagfange mit Fisch, Salaat, zwoo Sorte Flàisch, Broot méé wéder ggnouëg ound Wy wirt stàndig naagschànkt, soo das aw de–r Abt, wo–n àigetli findt, es gheuhri sych neud fur en Pouhr, es dèèwààg rysigs Fàscht go veraastalte, schliëssli–ch ouf suurlichi Bémèrkige verzichtet. Zoum Téssèèr gits na e suëssi Tourte vom éérschte Konditer z’Zouhg, ound de Hans Waldme, wo syn màchtige Touhrscht trotz alem Wy neud hàt cheunne stile, hawt aw daa na màchtig dry.
Nach em Àsse–n ound de vile Rèède ziët de Fidler am Boge-n ound spillt lupfigi Tànz, dèè nàb ihmm trouckt ouf de Doudelsack, das ’s gèègget ound tiriliërt, ound de Phawker schlaat en doumpfe Takt. De Schwigervatter ereuffnet mit syner Gémaalin de Tanz, de Raatshèrr vo Zouhg laat sych’s aw neud nèè ound sogar de Hèr Abt trowt sych ouf t’Dili mit de Groossmouëtter Waldme, aber woo isch em Tèuïffling syn Vatter ?
Schrèèg ouf syn Sàssel gsounke hockt er daa ound schnarchlet, aber kàs gsounds Schnarchle, ééner es Charchle. Wo ’s neud gglingt, dèè Schlèuhffer z’wécke, git de Kaplaan fur all Fàll scho maal t’Stèrbésakramànt, dànn ruëfft er p’Fàschtggmàind zàme fur e Fuurbitt an Sankt Sébaschtjan. En Tàil béglàitet en i g’Chile, aber en andere Tàil isch scho ubermuëtig vom vile Wy. Dië reuït daas Fàscht, ound s’ tanzed nou na wilder. G’Groossmouëtter Waldme–n aber isch mit em Hansli i g’Chile, de Hèr Abt bénoutzt de Momànt zoum sych mit sym Màjer still z’verapschide, vor’s z’primityv wirt. Bim Hans Waldme blybed g’Katryn mit em Hàireli a de Brouscht, t’Éltere Schwàiger ound de Schèèrer. Dèè hàt zoum Gluck sys Nootfallgeuferli mitggnaa, bi so me Fàscht wàiss me ja nië, wèm me mouës en Fischgraat zoum Hals ouse zië. Jétz aber nimmt er t’Schreupfcheupf fure, ound wo de Hans ousser schwèèr schnouhfe wyter kàn Moux macht, trààged s’ en is Houhs ound ouf syn Stroosack, ound wàret vo de Chile hèèr fromi Gsàng ound vo vor em Houhs wildi Rutme dreuhned, zapft em de Schèèrer Blouët ap, zoum dië beuhse Sàft ablàite. Am Ànd mouë–n er aber sàge: „De Hèrrgott i syner ounergrundtliche Wyshàit hàt de Hans Waldme zouë sych ggnaa.“
Ales brouhcht Zyt, nametli, wà me sych sétt uber irdische Psitz àinige. T’Schwèuhger louëged zwaar voorleuïffig em Bétryb, si sind ja draa intràssiërt, aber t’Schwèuhgerine wànd euppe wusse, was s’ z’erwaarte hànd, oder eub s’ sych euppis anders muësid souëche. Wànn g’Katryn de Hàiri gawmet, wuur e kàni em Hansli louëge, ound dèè stapft halt uberaal ine, wo s’ en neud cheund brouhche, ound dèè chly Pfuder laat sych neud vill sàge ound hàt na bald es fràchs Muuli. Soo gits allpott es Gchifel ound g’Katryn chounnt sych hulfloos voor ooni ire starch Hans, wo na éérscht als Patriarch de Toon aaggèè hàt. Als Fraw cha si ja kàn Vertraag apschluusse–n ooni en Vogt ound scho gaar neud vor Ggricht gaa. Es isch e Zyt, wo g’Kataryna vill briëgget ound trouhret oum ire Hans Schwàiger ound oum de Hans Waldme, dië bééde Mane, wo–n ere neud nou Schoutz sondern aw e Stélig i de Gséllschaft ggsicheret hànd. Ire Vatter isch z’Zuri àinewààg z’wyt wègg, ound sy uberlàit sych, eub si neud wéll zou–n Éltere–n i t’Stadt zië. Déét isch 1433 ous Worms en Baader Hans Trouttmann Zuriburger worde (fur daas mouë–n er i de Stadt es àiges Houhs haa), ound wèèr froo oum e Fraw. Zwàimaal verwitwet findt g’Katryn; so–n en Partner, ound éérscht na àine, wo sych i de Gsoundhàit ouhskànnt, wèèr na e gouëti Idéé, ound scho 1437 huraated dië bàide. Jétz gilt’s sych mit de–n Aaghuraatne z’Blickestoorff àinige. De Vatter Schwàiger verstaat zoum Gluck euppis vom Gschàft, soo chounnt me schliëssli zou me Vertraag, ound wo ’s gilt, verlist en de Brouëder Notaar ous em Chlooschter Chappel, ound nachdèm béédi Syte na létschti Naachtraagsforderige gstéllt ound apgléént hànd, schluusst me dië Handànderig mit Handschlaag, ound de Cheuïffer, de Hàiri, de nèuhchschtéltscht Bruëder vom Hans Waldme sàlig, hockt nach altem Brouhch vor ale Zuuge–n ouf de Bode zoum klaarstéle, das er yverstande–n isch ound Psitz ergryfft.
Wië séll me wusse, wië sych dië beuhs Zyt mit Vatter’s Tood, mit de verbruëlete Mouëtter wo fascht nou fur’s Bruëderli daa isch, mit de hàssige Tante–n ound mit em Zugle vom Land i t’Stadt ouf de chly Hans Waldme ggwurkt hàt ? Sind ihmm sàlber doch nou vaagi Erinerige pblibe, euppe–n an Toonfall vo me Satz oder an es Bild mit ouhfggrégte Màntsche, àigetli méé en Ydrouck vo–n ere–n ounverstàndtliche Stimig. Àin Satz laat en nume loos (wèèr em dèè ggsàit hàt, chounnt em nume–n in Sinn) „Jétz bisch dou de Béschutzer vom Muëtti ound vom Hàireli.“ Alem Aaschy naa fasst er doo scho de féscht Entschlouss, èr muësi starch sy, èr muësi léére, ’s Héft i syni Hand uberzchoo ound z’phalte. De féscht Entschlouss, schoo, aber na ountuutli, i grobe Zuug, wië wànn i fyschterer Nacht neuïme dour de Nàbel es Liëcht doureschimeret, wo vilicht en ggmuëtliche–n Oort am Schèrme verhàisst.
Im Houhs zoum Goldige Horn sitzt e Hoochsigsgséllscheft a rych tdéckte Tafle. De Brouhtvatter, en Salzchawffme–n ous de Saffere, bégruësst t’Hoochsigsgséllscheft ound ladt dië Schèèrer ound Baader mit ire Frawe–n y, si séled ràcht zouëgryffe, me wuss ja neud i déne–n ousichere Zyte, wië lang me na cheunn. P’Brouht, na e joungi aamàcheligi Fraw ound rych ousepboutzt mit goldige Spange–n am Chlàid, hébet es knapp jèuhrigs Bouëbli ouf de Schooss. Nàb ire de Bruutigam ound frusch pbache Stuufvatter, nume de Jungscht, bémuët sych oum es zwàijèuhrigs hubsches Bouëbli. Daas aber isch làbhaft ound cha neud lang hocke blybe, gaat vo–n àiner Daame zour andere–n ound bringt méé wéder àini mit syne voorwitzige Spruchli zoum lache. Daas Wort: „Ggnuusse mer ’s, me wàiss neud wië lang na“ fluugt vo–n àim zoum andere, ound glych wott kà richtigi Fàschtlouhne–n ouhfchoo. G’Gédanke–n a dië gàgewèrtig Sitouazjon drànged sych imer wider fure. Wo de Rouëdi Stuussi nàmli–ch is Gaschterland ymarschjert isch, gaat de Schouss hine–n ouse. Neud nou verwàigered dië neuje–n Oundertaane de–r Àid, sondern schluussed im létschte Dézàmber mit Schwyz ound Glaarouss zàme–n es Landràcht. Daas vertràit de Burgermàischter Stuussi neuhd, er sétzt im Raat e Chornspééri doure, ound wo de stillstééënd Burgermàischter Màiss dië Àiggéneussisch Partéi mobilisiërt, wirt er apgsétzt. Zour Zyt taget es Schydsggricht, es gséét aber neud nach Verseuhnig ouhs. Wo dië duschtere Gspréuhch langsam dië fàschtli Tafle wànd béhèrrsche, daa hébt de Brouhtvatter, de Hans Trouttme, sys Glaas mit dèm tuure Tossggaanische Wy ound bringt en Tooscht ouhs ouf syni joungi Fraw, Kataryna, ouf syn Schwigervatter Wèrner Schwàiger ound ouf g’Gséllschaft vo de Schèèrer ound Baader: „ggnuusse mer ’s, so lang mer na cheund !“
Wèr isch àigetli dèè Hans Trouttme ?
Synerzyt verhawt de Baadchnàcht em Hans de Pouggel mit em Bàsestyl, will dèè Léérling bim wusche vergàsse hàt, Wasser go hole fur e Choundin. De Gséll wië de Léérling sind bis ouf Miniheusli bloutt i dère fuëchtwarme Baadstoube z’Worms, wo de Hans Trouttmann ousser wusche, Wasser scheupfe, Ofe–n yhàize fur ’s Badwasser ound z’aabig t’Wane boutze na neud vill léért. Àinewààg hàt er Awge–n ound Oore–n offe, ound soo chounnt er mit de Zyt as màsserapzië ound as rybe vo Salbine, er léért schliëssli haarschnyde, rasiëre, massiëre–n ound als Chreuhnig vo syner Ouhsbildig schreupfe–n ound z’Aader laa. Nach em Furaabig, wànn en t’Màischtersfraw nach em abwàsche springe laat, trifft er i de Trinkstoube vo de Brouëderschaft anderi Léérling ound Gséle ound lost er sych oume, was e so prichtet wirt uber verschideni Stédt. Wo syn Màischter de frusch pbache Gséll àntli wott gaa laa, schnuërt er sys Bundeli ound gaat ouf t’Wanderschaft. Màngs Jaar lang macht er bald i dère, bald i sàbere Stadt Stazjon ound laat sych wàret de–r Arbet dië allerhand Trigg ound Kniff vom Métié zàige–n ound erkoundiget sych nàbedoure–n uber Voor– ound Naachtàil vo déne verschidene Stédt. So erfaart er aw uber Zuri, dië neuï Verfassig gèèb de Màischtere méé Mitspraachéràcht i dère wirtschaftli–ch ouhfstràbende Stadt, ound éérscht na gheuhri me déét bi de Taagzytgébàtt en Choorgsang, wië me soo–n en scheuhne wyt oume muëssti go souëche. Aw wàge dèm mousikaalische Ggnouss chèèmed ounderwàggs zour schwaarze Marïa vo Àisidle huuffewys Pilger i t’Stadt vo Félix ound Régoula. Mànge vo déne wuur nach de–r Aadaacht vor de Rélyquje vo de Thébèèische Mèèrtuurer sych gèèrn rasiëre, frisiëre, bade–n ound salbe laa, soo das me neud nou vo de woolhabende Stadtbéveulkerig e gouëti Choundschaft cheuni erwaarte. Euïse frusch pbachnig Baadermàischter uberlàit sych dèrig Pbrichte, ound wo sych g’Glàgehàit buutet, zoum i dère Stadt es Houhs z’chawffe, wo sych fur t’Yrichtig vo–n ere Baadstoube–n àignet, béspricht sych de Hans Trouttmann mit eme Banquier, wo–n ouf Ground vo dèrige–n Ouhssichte fur en vertràttbaare Zéis en Krédit ggwèèrt. 1433 wirt de–r ouhfstràbend Chly–Oundernàmer ound Houhspsitzer a de Baadstoubegass Zuri–Burger ound 1437 huraatet er e zwàimaal verwitweti Tochter vom ryche Salzchawffme Schwàiger. Nyder mounkled, fur iri zwéé Chneupf héig er sych vom ryche Schwigervatter ’s neuhtig Kapitaal voorschuusse laa zoum de Krédit apzale.
G’Kataryna, syni Gémaalin alerdings isch dèm Maa dankbaar, wo si ous irer élànde Sitouazjon ggréttet hàt, ound si nimmt gèrn t’Arbet ouf sych, won ire neuï Stand als Mouëtter vo bald viër Bouëbe, aber aw als Màischtersfraw mit sych bringt.