Téssynfaart
Wider emaal faar ych i mys liëb sounig Téssyn. Ych nime de Zouhg, will ych i–r Isebaan scho so màngisch intràssante Màntsche bégàgnet bi, ound wànn p’Faart lang ggnouëg isch, résèrviër i mer en Platz im Spyswage, wo bim Àsse–n ound àim vo déne nétte Flàschli Wy, wo béràits verfuërerisch ouf em Tisch paraat steund, sogaar euïsi résèrviërte Tuutsch–-schwyzer Kompatriote sych in es pèrseuhnlichers Gsprèuhch yleund.
Vis–à–wy vo myr nimmt en korpulànte–n éltere Hèrr mit fyne–n aber muëde zoum neud sàge nidergschlagene Gsichtszuug Platz. Syn Tschoope–n i ounouhffélige bèèsche Teuhn glànzt scho apgwétzt a pstimte Stéle–n ound syn Rollchrage laat ouf en Manehouhshalt schluusse. Ouf mys frundtli „Goggruëzi“ broummlet er dèèwààg ounverstàndtli, das i’s na ouf Italjènisch probiëre. Drouhf mourmlet er: „Ych cha scho Tuutsch“ ound louëget ouf’s Tischtouëch, wo na gaar nuut z’gséé isch. Myni Voorsteuhss wië: „Waas màined Sy zoum Wàtter“ oder „Cheume mer daasmaal àcht ooni Pane–n ouf t’Suudsyte ?“ leund en ounverànderet àisilbig. Schliëssli mach i myn Wy ouhf ound buut em es Glaas aa, ound wurkli louëgt er mi ’s éérscht Maal aa ound loupft sys Glaas zour Antwort ouf mys „zoum Wool“. Zoum em Zyt fur ’s Ouhftawe laa, louëg i–ch i t’Zytig, ound dànn probiër i ’s mit: „Schynts héiged sych z’Awschtraalje huuffewys Luut oufggrégt uber dië Schwouhle–n ound Lésbe, wo bim Paapschtpsouëch sind go Kondoom vertàile.“ Drouhf béglàitet er mit ere wègwèrffende Handbéwégig syni Bémèrkig: “Àch, dië Méédje“. Deby tounkt mi syn Toonfall ounerwaartet schmèrzli, ound nach ere chourze Phawse mach i: „Sy schyned daa méé cheune prichte. Ych ha scho lang tdànkt, Sy gsèched ouhs wië–n en Gàischtliche Hèrr.“ Nach e chli zeuhgere breuhsmelet er: „Ych bi–n ébe–n es Votyvchind“ fure. „Es Votyvchind ? – daa choum i neud drouhs, was Sy màined.“ „Dànn isch es aw glych“ wéért er ap. Ych vermouëte sofort en intràssanti Gschicht, ound dië wétt i mer neud entgaa laa. Wàret i mer na uberlégge, wië–n i wyter séll voorgaa, stéllt sych de Chàllner mit élégantem Schwoung nàb euïse Tisch, lyret’s Menu abe–n ound wétt wusse, eub mer p’Voorspys wunschid, fur wéle Hawptgang mer is entschàidid ound was er na z’Trinke tèurffi bringe. Myn Naachber erchlèèrt e chli schuuch, àigetli wétt er nou–r en Salaat–tàler, aber jétz isch Sèrvice vom Menu ound fur so Spézjaalwunsch muësst me waarte bis nach em Sèrvice. „De Hèrr ?“ wàndet sych de Chàllner myr zouë. Ych wott mer alerdings dië Gschicht neud entgaa laa ound: „Wétted Si mer neud Gséllschaft làischte, wo Si scho daa sind ound glych wénigschtes de Hawptgang nèè ?“ ound wo dèè ounentschlosse wurkt: „Ych lade Si y“ ound zoum Chàllner: „Zwàimaal ’s Menu, ouf myni Ràchnig, ound namaal vom glyche“ ound zàige–n ouf ’s Flàschli. Wo myn Gascht sych wéért, daas cheun er doch neud aanèè, isch de Chàllner scho zwéé Tisch wyter ound, èr séll sych wàge dèm kà Sorge mache, myr miëch daas zoum Gluck nuut ouhs, ound èr verpflichti sych fur gaar nuut. Mych tounkt's, er ergèèb sych na ganz zfride–n i sys Schicksaal, ound so nimm i de Fade wider ouhf „Tèurff i mer dië Fraag erlawbe, was es Votyvchind isch ?“ Jétz entschluusst er sych ound verzéllt:
„Wussezi, géboore bi–n i–ch es Jaar nach em traagische Tood vo mym Bruëder, als Naawiseli. Èr isch de zwàitéltscht gsy ound de Liëbling vo mynere Mouëtter. Sy hàt dèè Verlouscht nië cheune verschmèrze. Èr mouës en pryma Schuëler gsy sy ound isch zou séér gunschtige Bédingige–n i ’s Gimi vo me Katolische–n Intèrnaat ouhfggnaa gsy. Myr sind ébe–n e chinderrychi Famili i béschàidene Verhéltniss. Item, myni Mouëtter hàt i frommem Glawbe myni Gébourt aagglouëget als Folg vo-n irem instàndige Bàtte–n ound vo–n irem Gglubd, mych fur dië gàischtlich Lawffbaan z’béstime. Ych bi–n aw ouf de glych Voorname tawfft wië de verstorbnig Bruëder. Vo chly ouhf ha–n i nuut anders ggwusst, als das ych emaal Priëschter gèèb. Ych bi myr aw als Liëbling voorchoo ound ha myni chindtlichi Freuïd gghaa an all dèm scheuhne–n ound gghàimnisvole Chilewàse, wo g’Chlooschterfrawe–n im Chindergaarte–n ound i de–n oundere Primaarklasse gèèrn mych psounders defuur hèrezoge hànd. Natuurli bi–n i Minischtrant worde. Uberhawpt hàt euïsi Mouëtter, ound mit ire–n euïsi Famili es psounders àngs Verhéldtniss zoum Doorffpfaarer pflàgt. Zoum Byspyl isch es sàlpverstàndtli gsy, das myr Bouëbe–n euppe–n em Gàischtliche Hèrr bim Baad bygstande sind ound em de Rougge ggwàsche hànd, ound èr euïs zoum Dank oumaarmt ound verchusst hàt. Aw im Internaat isch nië nuut deby gsy, das myr enand bloutt aalouëged, me gsèch ja nuut anders als me sàlber hàt. Wo–n euïses Bédurffniss nach Zèèrtlichkàit verwachet, daa gà mer si enand freuhli–ch ound in aler Ouschould. Aw im Séminaar pflààged euïser paar dië Ggwonete wyter, ooni euppis beuhses z’tànke. Dànn als Jounge Vikaar choum ych als Béglàiter in es Jougedlaager. Ych schlaaffe zàme mit myne Zeuhgling im Zàlt, ooni euppis, Si versteund, hàmer enand aw gèèrn. Daas Naachspyl, wo drouhf ouf mi abebricht wië–n en Woulchebrouch ous hàiterem Himel git mer aber en Schock. Zwaar nàmed sych chirchlichi Stéle dère Sach aa, dië wuëtige–n Éltere cheund bésàmftiget wèrde–n ound ziënd iri Chlaag zrougg, aber ych choume pleutzli–ch ouf t’Wàlt. Es isch, wië wànn i me Bouëch e Syte–n oumetrulet wuur, ound was vorne draa staat, gilt ales nume, sondern grad ’s Gàgetàil.“ Ych troucke mys Verstàndtniss ouhs fur dië Verwirig, wo soo–n en Erfaarig allwààg hinderlaat. Daa cheumed zwéé Chàllner vo Tisch zou Tisch, scho staat vor jédem de Tàler mit de Voorspys ound ’s Mouhl wirt béschàftiget. De Wy passt mer ound bim Chàllner wo t’Tàler abrouhmt, pstéll i Naachschouhb, was aw myn Gascht neud oungèrn z’gséé schynt. „Daas intràssiërt mych séér, wië Sy verzéled.“ Probiër i ’s Gsprèuhch wider in Gang bringe. „Ych verstaa jétz glawbi bésser, waroum daas Zeulibaat hut aw ounder Priëschter oumstritte–n isch.“ „Ych bi natuurli versétzt worde. Ych ha jétz ggwusst, das ggwussi Spyli ounder jounge Mane cheund Aastooss errége. Aber ych ha–n àifach en gouëte Traat zou de Pourschte gghaa, ound grad daas hànd myni Voorgsétzte–n an irem Vikaar gschétzt. Dië Jounge mouë me fur t’Aktivitèète vo de Chile gune.“ Daa frèuhg i: „Isch me neud màngmaal aw àinsam i dère Posizjon ?“ Er suufzget: „Jédefall freuït’s àim, wànn so–n en hubsche Minischtrant àim so voll Vertrowe–n aalàchlet. Als Vikaar wirt me–n àinewààg gglàgetli versétzt, aber aw als Pfaarer ischs mer es paar Maal passiërt. Màngmaal ha–n i kàn Ground erfaare, mangmaal aw hàts gghàisse, uber mych wèrdi bleuhd gschwàtzt. Bis i dànn taatsàchli wàg ounsittliche Handlige a Schoutzbéfolene vor Ggricht staa. Ych verpflicht mi zou–n ere Psuchotèrapy ound t’Straaff wirt ouhsgsétzt.“ Zmittst im Gsprèuhch wirt euïs de Hawptgang sèrvjert, ound so naa–dis–naa erfaar i wië dië ggloungnigé Tèrapy euppe gaat. Es séiged em Bilder zàiget worde, vo Frawe, offebaar imer wië attraktyver, deby séig syni séxwéli Errégig ggmàsse–n ound béloont worde. „Erlawbed Si“ wirff i–ch y, „Hàt dànn daa Ires Zeulibaat kà Role gspillt ?“ „Ych ha dië Maassnaam natuurli neud wéle ggfèuhrde. Aw bi–n i neud uberzuugt, das si vill béwurkt héig.“
Aber a de néuhchschte Pfarrstéll héig er e Fraw kàne ggléért, ound dië maant ihnn starch a syni Mouëtter. Irem Wàse naa. Dië héig ihmm ales z’liëb taa ound vill Verstàndtniss zàiget. „Ych wàiss neud, wië dië daas fèrtig pbraacht hàt, aber ych ha–n ere–n aafange verzéle, ound sy hàt mi nië verourtàilt, im Gàgetàil, si hàt mi–ch in Schoutz ggnaa ound si hàt mer wéle hàlffe. Sy isch mer aw e Hulff gsy, e groossi Hulff, ych ha si ouf en Aart gèrn uberchoo, mer sind enand séér nèuhch choo. – Also, ych sàg’s jétz. Sy wirt schwanger. Vo myr. Daas isch aber gaar neud gouët gsy. Losezi, ych ha bàides erlàbt, ych mouës es richtig sàge, bégange. Ounsittlichi Handlige–n a Jougedliche ound Schwàngere vo–n ere huraatswilige Fraw. Jétz bin i nume Pfaarer. Es Paar simer à nume, p’Bélaschtig isch fur sy ound fur mych z’grooss worde, ound t’Liëbi dànn doch z’chly. Ych tanke ne fur de Znacht“ ound na vor i t’Ràchnig cha zale, wunscht mer myn Gsprèuhchspartner „gouëti Ràis“ ound verschwindt. Ych vermouët’, es héig en ggrowe, das er so vill verzéllt hàt.
Es isch scho mèrkwurdig, wië t’Luut màngmaal eme Freumde Sache–n ouhsplawdered, wo si déne nië wuured zouëgèè, wo vill nèuhcher steund.