6.Klynikerfaarig
"Hèr Abderhalde, was mached Sy fur Sache ?" sàit jétz en Hèrr i Wyss mit tickrandiger Brule–n ound i gsétzterem Alter, ound làit em t'Hand ouf t'Schoultere: "Sy hàts màini ràcht verwutscht. Jétz muënd Si bi–n euïs blybe. De Hèr Syz macht ine jétz e Sprutze–n is Schluuchli, dànn cheumed Si ouf t'Abtàilig." Nach ale déne–n Empfangsprozédouhre gaats ouf em Schrage wider dour Gàng, Lift ound Gàng in es Zwàjerzimer, wo de Wolfgang Gottliëb zéérscht emaal elài isch. Er léért wider anderi Pflàgéfachfrawe kàne, en andere Tokter, ound verlangt dringend es Télifoon, zoum syner Fraw ound syner Sékrétèèrin prichte.
Daas Maal blybt er lang im Spitaal ound mouës aaschluussend in es Réhabilitazjoonsprogramm im Toggebourg. Déét hèrrsched stràngi Sitte, es git en féschte Stoundeplaan mit Ounderricht i Làbesfuërig, Dièèt ound mit aapbasstem Trèning ound chlyne Màrsch. Denàbe chounnt de Tiràkter Abderhalde vill z'wénig zoum télifoniëre mit sym Stéllvertràtter, ound wàn er réklamiërt, so hàisst's, er séig zour Kouhr daa, es gèung oum g'Gsoundhàit, ound eub er wéll sys Làbe risggiëre ? Wo–n er dànn àntli zrougg chounnt, hàt de Stéllvertràtter syni Schouël ubernaa ound de Wolfgang tèurff voorleuïfig nou halbtags schaffe. Natuurli macht de Stéllvertràtter nuut soo, wië's de Tiràkter sych so gouët uberlàit hàt ound haa wott. Dèè Vizé hàts aber aw schwèèr gghaa, blos mit dèm wo–n em t'Sékrétèèrin ound am Télifoon de Tiràkter hàt cheune sàge. De Wolfgang Gottliëb planget, bis em de Tokter erlawbt, syni Schouël wider voll z'ubernèè, ound wo–n am éérschte Taag nach syner offiziéle Widerhèèrstélig en pràchtige Blouëmestrouhss in ale Farbe–n ouf sym Poult staat mit eme Chèèrtli vo de Léérerschaft: "Herzlich willkommen", sind dië gouëte–n Ermaanige, wo–n em de Tokter ouf de Wààg ggèè hàt, gly wider vergàsse.
Chouhm ubernimmt er wider voll t'Tiràkzjon, ound scho bald gaat ales im alte Tramp. Syn Houhsaarzt, na àine, wo Houhspsuëch macht, wo p'Familje vo syne Pazjànte mit ale–n ire Sorge–n ound Freuïde kànnt, wo syni chranke Luut verstaat ound gèèrn hàt, dèè alté Tokter hèurt ouhf schaffe–n ound uberlaat syni Praxis eme Jounge, àim frusch ous de Klynik, wo dèè als Oberaarzt dië modèrn Médizyn kàne ggléért ound de Bétryb razjonéll ggfuërt hàt i syne–n Aptàilige. Wo de Wolfgang Gottliëb 's éérscht Maal zou dèm Naachfolger gaat, kànnt er dië alti Praxis chouhm méé. De Gang isch héll erluuchtet, zwusche zwoone Ture, wo fruëner en Schrank gstande–n isch, hàts jétz e wyss gstrichni Apschrankig, es Résséptsjongs–Pultli mit Compjouhter ound Télifoon drouff, dehinder e joungi, atraktyvi Daame–n i Wyss. Dië bégruësst en: "Sind Sy de Hèr Abderhalde ?" staat ouhf, git em en Ourynflàsche–n ound schickt en in Aabéé. Nachdèm er syn Saft apgèè hàt, wyst si en i 's neuï Waartzimer, in chlynschte Rouhm; 's fruëner Labor. Déét blétteret lédiglich en élteri Fraw i me Héftli, ound neud lang, so wirt si scho wider vo dère jounge, atraktyve Praxishulff apgholt. Scho gly chounnt en alte Maa ine, ound chouhm hàt sych dèè en Ilouschtriërti ouhsgglàse–n ound Platz ggnaa, mouës scho de Weulfel mit de Praxishulff ouse tèurffe–n ound in greuhschte Rouhm, is alte Spràchzimer, gaa. Daas isch jétz es spitaalmèuhssig yggrichts Labor. T'Wànd ound p'Meuhbel sind wyss, round oume steund Aperèuht ous Chroomstaal ound Plastigg. E Laborantin misst jétz de Blouëtdrouck ound zàme mit de Praxishulff làitet si es EKG ap. Aaschluussend schuusst si en Thorax. Drouhf wirt er is neuï Spràchzimer ggfuërt, er séll sych bitté obe fréi mache ound efèng ouf em Schrage–n anelige. Vo sym Oundersouëchigsbétt ouhs zmittst im Rouhm erchànnt er 's alte Waartzimer. Aw daas isch jétz wyss gstriche, de Wànde naa steund Chàschte–n ous Métall ound vill Glaas, ound vor em Fàischter es Tischli mit eme Compjouhter drouff. Er uberlàit sych scho, eub er sél aafange fruure, daa chounnt i raschem Schritt en schlanke Maa mit chréftigem Haarwouchs ound randlooser Brule–n ine, i de Hand es gààls Màppli ous Halbkartong, ound sàit: "Gruëzi Hèr Abderhalde, myn Name–n isch Wirschi, wië gaats ?" De Hèr Abderhalde cha rasch es paar Wort sàge, scho lost de Tokter rasch am Brouschtchorb ound èr tèurff sych wider aalége. Ounderdésse schrybt de sààb am Tischli es Rézèpt, sàit "P'Béfund ha–n i–ch aagglouëget, dië sind im groosse Ganze–n ounverànderet. Sétt bim Blouëtbéfound euppis ousechoo, chèèmted Si Pschàid uber. Wàge de Médi ound wàgem Ouhfpasse wussed Si ja, ych wunsche ne gouëti Bésserig, adje Hèr Tiràkter." Dèè isch froo, das 's em na langet fur i t'Schouël, trotz déne vile–n Oundersuëch, hàt aber glych es koomischs Ggfuul, er séig aber tifig verapschidet worde.
Dië Schmèrze–n im lingge–n Aarm plaaged de Wolfgang Gottliëb imer euppe wider, ound natuurli rédt me–n im Békanntechràis druber. "Dië Teukter versteund doch nuut," sàit àine, "vo Gsoundhàit, en andere: Dië wànd nou–r en Houhffe–n Oundersuëch mache–n ound Pile verschrybe. "De Màntsch gsénd dië nume," sàit e Naachberi, en Viërte: "Si wussed nuut vo Làbes–Chraft," ound e Feuïfti isch bégàischteret vo Bachbluëte. Vo verschidene Syte blybt de Name "Bachbluëte" euïsem Mousigschouëltiràkter im Oor, vilicht aw wàg em Aaklang a dië bégabti Familje vom groosse Kantor a de Làipziger Chile, hàilig em apschréckende Byspyl fur ali Sképtiker. Das en Edward Bach zwaar en Ànglànder, aber imerhy en Bach, dië fascht maagische Wurkige vo déne Blouëme–n entdéckt hàt, macht Ydrouck. Imerhy wott de Pazjànt doch bi de nèuhchschte Kontrole de Tokter Wirschi frèuhge. Dèè làchlet e so vo–n obe–n abe ound sàit blos: "Jànou, wànn Si wànd Ires Gàlt dééthy bringe … nutzt's nuut, so schadt's nuut." In ere–n ésotéérisch ouhsggrichtete–n Apitéégg chounnt er séér vill béràitwiliger Ouhskoumft uber. Dië hànd sogar Treupfli, wo–n àim séled frundtlicher stime gàgenuber ounsumpaatische Màntsche. Taatsàchli–ch isch es fur de Mousigschouëltiràkter es Probléém, das er syn Stéllvertràtter wàret syne chranke Zyte gaar neud mag verboutze–n ound stàndig 's Ggfuul hàt, dèè wél en ousetroucke. Er chawfft also aw na daas Mitteli, ound lèngeri Zyt ounderziët er sych ggwussehaft dèm Réschim mit de Bachbluëte. Schmèèrze–n ound Béfund blybed wyterhy stabyl, aber aw t'Sorge wàg sym Stéllvertràtter wàret em Tiràkter Abderhalde syner Abwàsehàit. I déne Chràise, wo–n èr verchéért, wirt g'Gsoundhàit imer méé Gsprèuhchs–Stoff, schliëssli gaat's oum sys Làbe, ound dië àifache–n ound verfuërerische Théorye luuchted vile Luute méé y, als dië schwèèr verstàndtliche–n ound es Bitzli ounhàimliche Pricht ous de modèrne Forschig. Àinigkàit hèrrscht aw uber t'Teukter, dië nàmid sych doch kà Zyt méé fur t'Aalige vo–n ire Pazjànte. E korpoulànti Daame mit vole, tuuffroot gschminkte Lippe–n ound verschidene Ring ound Édelstài a de ticke Finger empfillt em bégàischteret e Natourèèrztin, e Fraw Deaagidscha. Dië héig ire soo gouët gghoulffe bi Schmèèrze–n im Ounderlyb. Èr isch am Aafang neud uberzuugt, dànn gaat er mit ere Lyschte vo Fraage–n i dië nèuhchschti Kontrole bim Wirschi, dèè lost chouhm zouë, sàit nou: "Sy cheund rouïg sy, p'Béfund sind stabyl. Myr louëged scho zou Ine." Ound Adje.